Bloedend en hard...

Langsurfend op dit vrolijk blog zou je wel eens in de veronderstelling kunnen zijn dat ik me vooral bezig hou met karpervissen. Niets is echter minder waar. Alles dat zwemt mag op mijn interesse rekenen. Gisteren ging ik op pad met als doel grote snoek. Dat lukte.

Niet om decadent of arrogant te klinken maar kleine snoekjes kunnen mij eigenlijk niet meer zo boeien. Net zoals karpers van makkelijke slootjes mij vervelen, wil ik tijdens het snoeken een goede kans maken op een flinke grootwatervis. Heb je nog nooit een metersnoek op groot water gedrild dan heb je echt wat gemist. Dan blijkt die slome duikelaar opeens meer dan een harde aanbeet en een sprongetje of twee in huis te hebben. Als er met woest geweld meters Fireline van je reel gerost wordt en je verdwaasd om je heen kijkt of je toevallig de veerpont gehaakt hebt. Dat gebeurde mij gisteren weer. En dat was heel fijn!

Ik weet een plekje. Daar zwemmen snoeken. Grote snoeken. Daar zwemmen hele, grote snoeken. En die wil ik. Vorige week ben ik er een half uurtje geweest en ik kreeg een volger van een vis die ik 110cm schatte. Helaas hapte ze niet. Gisteren wel.

Het is net na 16.00 uur als ik arriveer en een zwaar gehavende witblauwe BullDawg aan de wartel hang. Ik vermoed wel waar het beest ligt maar besluit eerst een waaiertje te gooien. Worp vijf is daar waar ik haar vermoed. En ze ligt er! Bam! En het logge, trage, sterke kopschudden wat een grote snoek zo goed kan, kan beginnen. Ik dril op mijn knieën. Het is echt gaaf. De vis springt niet, daarvoor heeft ze teveel zelfrespect. Nee hoor, gewoon woest de diepte induiken en bonken met die handel. Maar mijn lijn is sterk, mijn hengel vangt de klappen netjes op en de vis lijkt prima gehaakt. Ik ben rustig, maak me geen zorgen. En dan heb ik d’r!

En daar ligt ze dan, op mijn matje. Ze probeert nog even een pirouette terwijl ik haar in de kieuwgreep hou, maar ik laat niet los. Het vel word van mijn hand geschraapt door de puntjes op de kieuwbogen en ik begin lekker hard te bloeden. Goed zo. Dat hoort er bij. Dat geseik met die handschoentjes! Neuken doe je ook zonder condoom. En dan meten.

Ik begrijp er geen moer van. De vis is 99cm. Maar ik vind haar toch echt wel een meter. Ik meet nog twee keer. Acht, wat maakt het uit? Met de niet bloedende hand zet ik de camera op de bankstick en kies positie. Dan kijk ik weer naar de vis. Dat ding is echt wel een meter! Ik ga weer meten. En dan zie ik wat ik fout heb gedaan. Die laatste 9 klopt wel maar die eerste moet een 10 zijn. Wat stom! Helemaal niet op gelet. Pats! 109cm dus. Lekker.

Na de release bloed en geniet ik nog een beetje na. Gooi nog wat waaiertjes maar zonder al teveel overtuiging. Het water is nog te warm voor de vis om te clusteren. Om 17.00 uur zit ik in de auto, zo hoort vissen te zijn.