Varkensbaai, introductie...

De afgelopen week heb ik in een rollercoaster van emoties doorgebracht. Van pure euforie tot diepe droefenis. De uitvaart van At waarbij ik in een kerk bijna 300 man mocht toespreken vormde tegelijkertijd het hoogtepunt als wel het dieptepunt. Daarnaast was er afgelopen donderdag alweer het 18e evenement van het PeuterFonds, deze keer in Voorst. Maandag of dinsdag kan je hiervan een verslag verwachten op de site van het PeuterFonds.

 

 

Voorts heb ik op sociaal vlak ook een aantal beslissingen genomen. Ik heb de bezem door mijn groep vrienden en kennissen gehaald. In welke relatie dan ook is het een kwestie van geven en nemen maar vooral van het nakomen van afspraken en eerlijk zijn. Met name dat laatste staat bij mij erg hoog in het vaandel. Harde beslissingen vielen. Nu niet leuk, straks beter voor mij. Je leeft maar één keertje, geen tijd voor geneuzel. Da’s mijn motto vanaf nu. Hatsjee!

 

Daarnaast waren er ook leuke dingen. Ik heb vaak gevist. Te vaak om alles up te daten hier. Ik beperk me maar tot wat hoogtepunten de komende week. Niet iedere vis komt dus online, ook wel eens grappig.

 

Sinds het afgelopen najaar heb ik vaak met Boudewijn gevist. En hij met mij. Maar een echt project was er al die tijd niet. Soms samen op pad, soms alleen of met iemand anders. Omdat het najaarsproject van 2011 zo goed bevallen was, hebben we besloten de komende weken samen weer iets aan te pakken. Aldus presenteer ik ‘Project Varkensbaai’. Een joint-venture tussen Boustails en NatVlees.

 

We hebben besloten niet teveel te vertellen over het water. We investeren hard en willen graag zelf profiteren van onze inzet. Het enige wat ik kan zeggen is dat het groot is. Heel groot. Afgelopen week was na drie dagen voeren de eerste korte proefsessie, drie uurtjes.

 

We zitten prachtig, heerlijk in een rietkraag. In de verte stomen grote vrachtschepen voorbij, een enkele watersporter probeert te zeilen of vaart hard in een te dure speedboot. Wij concentreren ons ondertussen op de dingen die gaan komen. De mat ligt klaar, emmertje water staat gereed. De unster is geijkt. Laat ze maar komen dan!

 

De eerste vis dient zich na exact 45 minuten aan. Echt bescheiden doet-ie dat niet want de slip krijst en de pieper jankt alsof-ie gemarteld wordt. ‘In de blokken’ mag ik als de vis na 30 meter van de spoel gerost te hebben, vervaarlijk dicht bij een vervelend obstakel komt. Vijf minuten later is het over en ligt de mat vol met boiliedrab. Altijd fijn. Een mooie en sterke schub is de schuldige en mag op de plaat. Nog niet het varken waar we op hoopten maar zeker wel een big. Wordt maandag vervolgd.

 

Het eerste biggetje...