Harde kabbels...

De Zoete Zee trekt mij. Ik ben verliefd geraakt op de horizon, de brede rietkragen, het ongerepte. Dat laatste duurt niet lang meer, de laatste restjes vergeten land worden in dit drukke land in no-time omgetoverd tot natuurgebied, voorzien van wandelpaden, steigers en bordjes met wat wel en niet mag. Tot het echt gecultiveerd is, of beter, naar de gevoegelijke kloten is geholpen, blijf ik zo af en toe gewoon keihard genieten. Vlees verder voor een fotorijk verslag...



Deze keer ga ik op pad met Andres. We hebben een plek uitgekozen en deze goed bevoerd. Dat vergt nogal wat logistieke inspanningen maar het is gelukt. En zo komt het dat we afgelopen week de pods neerplanten voor een heuse serieuze herensessie van maar liefst 12 uur. In mijn wereld betekent dat eigenlijk 3x vissen. Normaal is vier uur wel de max maar voor de Zoete Zee maak ik graag een uitzondering, het is zo mooi


Overal oog voor...
Zonder waadpak komen we niet weg. Dat is wel een beetje standaard hier. En we doen het net als vorige keer. ‘Omstebeurt’ hebben we het pak aan. Twaalf uur in een waadpak is niet lekker, daar krijg je rauwe tenen van. 10.45 uur liggen we in.

Dres vist rechts, ik links. Ik in de modder, hij op hard zand. Ik schat zijn kansen hoger in, baal eigenlijk een beetje van de plekken waar mijn rigs liggen. Ik heb de lijnen uitgelopen waardoor mijn aas niet hard is neergekomen en hopelijk boven op de ‘muk’ ligt. Ik krijg al vrij vlot een aanbeet die een baggerdikke winde tot gevolg heeft. Ik ben er blij mee, mijn rig lag dus goed.


Baggerdikke winde...
Opvallend feit is dat de koeten onze bollen opduiken. Maar alleen de bollen die we zojuist gevoerd hebben. De kilo’s die we de dagen ervoor gevoerd hebben vinden ze niet. Zijn die soms weg? Opgevroten door karpers wellicht? Anyway, het is heerlijk weer en we bakken hard in de zon. Af en toe komt er een schaap langs om ‘bè’ te zeggen, wij antwoorden steevast met een vriendelijk ‘bá’.


Vierling in het riet...
De uren verstrijken en de wind draait. Die staat nu opeens recht op de kant. Ik vind een weersomslag nooit fijn maar nu wel. Het kan een paar uur duren maar dat de kerps hier de wind volgen staat voor mij als een paal boven water. Na elf lange, stille uren krijg ik gelijk. Het is weer de ‘modderrig’ die vertrekt maar deze keer is het serieus. Een prachtige dril is het gevolg. Samen met Dres wandel ik door een dikke rietkraag, in mijn hand een kromme hengel, in de zijne een schepklaar net. Deze vis is zo verdiend!


Prachtige passant...
Een prachtige spieg blijkt de boosdoener. Ik ben er echt enorm blij mee. Als ik de vis afstrijk verbaasd het me in het geheel niet dat er geen boiliedrab tevoorschijn komt. Dit was een passant die gewoon hard voor de bijl ging. Voeren kan hier supergoed werken maar ook totaal zinloos zijn.


En de SKP-flank...
We pakken in het donker in. Dres heeft rode benen van de zon, mijn konen zijn nog bruiner dan ze vanochtend al waren. Hier kan ik wel weer even op teren. De Zoete Zee. Wat een prachtig water, een jongensdroom van harde kabbels en omzoomd door hoog riet . Mooi!


Dank u Zoete Zee!