Een arctische Paas-sessie...

Ik sta niet bekend als mietje. Ik ben niet van suikergoed noch van papier-maché. Maar, nondeju, wat was het vandaag vies koud. Ik heb zes uur heerlijk zitten lijden en keerde huiswaarts met kouwe botten en een veels te droog net. Een kort verslagje…


De hunkering naar een grootwatervis neemt ongekende vormen aan. Als ik kan, dan ga ik. Ongeacht de kansen. Vandaag was zo’n dag. Drie dagen had ik voorzichtig gestrooid met een mix van Crushies, mais en noten en zelfs een vis zien cruisen. Hoogste tijd om te oogsten dus.

Scherp...
De eerste drie uur gaan voorbij zonder piep. De koude oostenwind staat op mijn kant te kachelen en ik heb mijn pluutje zo opgesteld dat ik nog net de woeste baren kan zien. Mijn onderlijf staat zodoende volledig bloot aan die wind en ik koel te snel af. Mijn warmtejas en mat dienen als deken. Zo weet ik het nog drie uur vol te houden.

Jas als deken...
Alles ligt top, nieuwe rigs, nieuwe leaders en voor de zekerheid heb ik zelfs nieuw lood (?) aan de clipjes hangen. Maar Petrus is mij niet goed gezind. Als ik naar zes uur blanken een kwartier bezig ben om mijn piemel te zoeken voor een hoognodig plasje, is het genoeg geweest. Deze keer niks, de volgende keer alles!?


Ontluikende sneeuwklokjes, tis fokking bijna april! Doe effe normaal!
PS: De ganzen zijn helemaal klaar voor Pasen getuige het logo...