Op de plaats...

Het is rustig aan het Natvlees-front. Zo lijkt het tenminste voor de buitenwacht. Niets is minder waar. ‘As we talk’, zit ik te hikken. Tegen een deadline welteverstaan. De deadline voor het volgende AHV VISSEN magazine. Deze keer was het een hoop passen en meten. Nog een voorwoord schrijven en een artikel en dan kan het vrijdag naar de opmaakstudio. Pfrt! Maar er gebeurde meer!

 

 

Iedere dag laat ik mezelf uit. Als een soort van ‘self-leashed dog’. Een uurtje of twee pierewaaien tussen het huishoudelijke en werkleven door. Op de scooter, steevast met een polaroid op de neus en een zakje brood en wat ballen onder de buddy.

 

Je maakt wat mee. Ik heb zoveel mensen, of beter gesteld, vissers gezien en gesproken. Veelal blankend, voortdurend klagend, soms blatend. Ik vang ook niks maar ik vis dan ook effies niet. Man o man, het geweeklaag is niet van de lucht. Terwijl de echte slimme vissers gewoon tussen het paaien door een zootje varkens slachten, weten zij het te presteren om in 10x zoveel vistijd met slechts een schamele brasem huiswaarts te keren. Dan ga je toch nadenken? Klagen helpt niet. Ik stop daar dus ook maar mee.

 

De afgelopen week ook weer wat hele leuke dingen meegemaakt. Stel je voor, je spot twee vissen. Dan zijn het er acht, dan zestien. En lekker happend aan de oppervlakte. Je hebt geen hengel maar je weet dat een maatje verderop aan het pennen is. Je belt hem, hij komt en vangt binnen 25 seconden een vis op de korst! En alles staat op film! Dat is leuk!

 

Ik schat dat ik deze week meer dan 200 vissen heb gezien. Echt mini’s maar ook een paar belachelijk dikke vissen. Die gaan volgende week op de BBQ, nu eerst nog een voorwoord en een artikel schrijven. Iets over baarzen denk ik…