DD & MM 1van2

Een verslag in twee delen. En beide delen gaan over vandaag. Voor de plaatjeskijkers onder ons: ‘Sla dit verslag maar over!’ Sorry, geen plaatjes. Verslag twee wel! En misschien zelfs een mal filmpje. Maar nu eerst het verhaaltje over de eerste sessie van vandaag…

 

 

Gisterenavond. Ik heb besloten vandaag te gaan vissen, heel vroeg. Tot een uurtje of 10 of zo. Een goed plan totdat vrouwlief haar emailbox checkt en ziet dat zij onverwacht een opdracht heeft. Dat is goed nieuws want dat betekent geld in het laatje, het betekent ook dat ik de kids naar school moet brengen. Wat nu?

 

Ik besluit tot een snood plan. Ik ga extreem vroeg op en ben bijtijds terug. Een tof idee! Omdat ik weet hoe ik ben, drink ik slechts één glaasje wijn en stap nog voor twaalven (een unicum!) tussen de vette lappen. Voor dat de wekker om half 5 afloopt moet ik drie keer plassen en gebruikt de kat mij als platform om te tapdansen. Aldus sta ik toch ietwat brakjes op. Enfin, 5.15 uur, ik lig in! Het is bruut weer, het waait als een malle en zwangere regenwolken komen dreigend aangedreven. Het blijft niet bij dreigen.

 

Ik zit op de plek waar ik twee dagen eerder 6 vissen zag. Vijf beukers en eentje zo groot! Zo groot, zo groot heb ik nog nooit een karper gezien. Een schub van over de meter met een idioot brede nek en ook nog eens een hangbuik. Dat moet er eentje zijn in de categorie 20 kilo+.Ik heb goede hoop als binnen een kwartier een vis springt, nog geen 5 meter van mijn linkerrig! En dan breekt de pleuris uit.

 

Het begint te regenen. Ik probeer te schuilen onder een betonnen randje dat 15 cm uitsteekt. Tevergeefs. Ik heb geen stoel en zit op mijn matje. Die loopt langzaam vol en ik heb een natte bips. Ik sterf duizend doden maar ga zeker niet opgeven. Eén vis is genoeg, dan voel ik helemaal niets meer. En, godverdomme, wat verdien ik die vis. Al die tijd die ik nu al geïnvesteerd heb. Maar de regengod heeft geen medelijden en sluit een pact met ‘Koning Blank’. Ik ben de lul.

 

Ik draai om 7.15 uur binnen, ben thuis om 7.45 uur. Precies op tijd voor de beslommeringen van een pappa. Ik doe wat ik moet doen. Mijn doorweekte togus ten spijt, wring ik er een vrolijk lachje uit en grol wat met mijn poepies. Maar het wringt, het zit niet lekker. Dan weet ik nog niet dat alles toch goed zal komen. Maar daarover meer in deel 2…..