On top of things...

Pfoeh! Alles is op tijd af gekomen. Het was een hele bevalling maar hopelijk maak ik er een paar mensen blij mee. Op 21 juni valt de volgende editie van VISSEN magazine op de mat bij de leden van de AHV. Ik kon het vissen echter niet laten en dus ging ik vissen. Korsten! Mijn nieuwste hobby…

 

 

Ik heb geen echt plan. Ik ga vissen zoeken en proberen ze te vangen met een pluk drijvend brood. Uiteindelijk bevis ik vier verschillende wateren, wateren die dus niet met elkaar in verbinding staan. En op ieder water heb ik actie! Maar door mijn gebrek aan ervaring, weet ik drie vissen vakkundig om zeep te helpen. In chronologische volgorde:

 

Het eerste slootje lijkt alles meteen goed te komen. Een stuk of 50 vissen, allemaal rond de 20 pond, hangen een beetje rond. Slechts één schub toont interesse in de gestrooide korsten. Nou, dan vang ik die toch wel effe? Het duurt te lang voordat de vis mijn korst vindt. Dan is de korst al zo doorweekt dat de vis pardoes het brood van de haak zuigt. Ik krijg geen tweede kans meer.

 

Het is waarlijk wonderbaarlijk. Op het tweede water bulkt het van de grote vissen. Allemaal vet aan het paaien of stom aan het cruisen. Toch weet ik er twee te vinden die iets van interesse lijken te hebben in mijn korst. De grootste, een hoge twintiger lijkt mijn korst te pakken juist als deze begint te zinken. Ik ros en de stok klapt dubbel! Game on! En los…. Aan de haak hangt een schub. Ik heb de vis ‘getjoekelt’. Mmmm…

 

Ik tuf verder. Naar de andere kant van de stad. Naar een prachtige vaart waar ik voorheen echt schitterende vissen heb gezien en gevangen. Maar tot op heden schitteren ze in afwezigheid. Deze keer zie ik drie vissen, drie schubs. Twee ukkies en eentje die, progressief gewogen, misschien net de 10 kg haalt. En jawel! Juist deze vis zuigt mijn korst op. En jawel! Ik sla een gat in de lucht. Duh!

 

Redelijk gefrustreerd over zoveel pech, stap ik op de scooter en scheur te hard langs een dikretige dame op een bakfiets. Ze scheld iets en ik voel me alweer een stuk beter. Water vier. Gruwelijk veel vissen, 80 of meer. De helft paait, de andere helft zwemt hard rond. Een paar vissen stappen af en toe uit het paaigeweld en slurpen wat aan het oppervlak. Niet langer dan een halve minuut, dan sluiten ze weer aan bij de rest. Ik moet dus snel zijn. De eerste poging lukt. Op 10 meter afstand zie ik een schim naderen en mijn korst verdwijnt. Pang! Ik land de allerkleinste vis die er rondzwemt, maar ik klaag niet. Ik heb er eentje! Nu, nog één dan maar.

 

Klein maar welkom...

 

Binnen een minuut ram ik de haak in de bek van een dikke spiegel, goeie twintiger. Maar na 10 seconden schiet de haak los. Ik ben er klaar mee. Ik heb een vis. Dat was het doel. En ik heb een hoop geleerd. En ik heb dorst, ik heb al bijna twee uur niets gedronken en het begint zolangzamerhand te duizelen. Volgende keer gaat het kilo’s regenen! Damn boy!