Platte broodjes...

Bij het zien van de foto in de banner van dit verhaal, krijgt de bijbehorende titel opeens een geheel andere dimensie. Hoezo staat het gezegde ‘als een vis in het water’, voor iets positiefs? In dit geval niet, helemaal niet. Ik moet meteen denken aan ‘kiplekker’ in combinatie met salmonella en buikloop. Of wat dacht je van ‘poeslief’? Dan ken je die kutkater van mijn buurvrouw nog niet!

Gisteren scheen de zon, een matig windje en een gevoelstemperatuur van een graad of 15 stonden garant voor een prima dag visjes loeren. Maar ik zat binnen. Met mijn neus tegen het beeldscherm. Ogen vierkant, billen plat van al het zitten. Voor vandaag werd er harde wind en regen voorspelt. En dus ben ik vandaag naar buiten gegaan. De logica ontgaat mij ook, geen zorgen.

Als eerste dumpte ik wat handjes bij de Lijkengang. Die plek is zo dichtbij, die blijf ik gewoon de rest van het jaar bevoeren. Dan met de auto op pad. Richting het grote nat. In mijn tas een kilo ballen, een nieuwe Fox pult, een fles water en wat broodjes. In mijn zak de eeuwige peuken en een klein cameraatje. De polaroid had ik maar thuis gelaten. Ter plaatse.

Alles draait om gevoel. Zeker bij mijn visserij. Voelt het niet goed? Stop maar met redeneren, het heeft verder geen zin. Omgekeerd geldt het ook. Als het verstand zegt dat het plan idioot en onhaalbaar is maar het gevoel zegt dat het goed is en klopt. Dan gaat er gevist worden. In die laatste categorie valt de plek waar ik vanmiddag stond te gloeien van hunkering in de wind en in de regen. Hier gaat gevist worden.

Ik zie een afgekloven koet en een dooie brasem, gezellig toch weer zo aan de waterkant. Ik lazer nog even een talud af en plet daarbij mijn zorgvuldig gesmeerde broodjes met gekookte worst. Jammer. Terug in de auto drijf ik even weg in gedachten. Het slaat nergens op dit plan. Maar als ik een bos hengels achterin zou hebben liggen, had ik het toch geprobeerd. Wordt vervolgd…