Beukertje...

Vorige week zondag was daar de eerste vis na de vorstperiode. Een prachtige schub van zo maar 23 pondjes. Na alweer een week van spaarzaam maar consequent voeren zou het gisteren echt helemaal los moeten gaan. Het ging niet los maar er werd wel weer een beukertje geklatst.

We hebben er een gruwelijk goed gevoel bij. Eindelijk eens die zon op het water, het water nog te koud voor de vis om weg te trekken en een bal die dik twee maanden gevoerd wordt. Dat er vis zit, dat weten we inmiddels wel. Dat ze het voer lusten ook, ze kakken het bijna allemaal uit, hoeveel bewijs wil je? Het is nu zaak om de watertemperatuur goed in de gaten te houden en daar de voerhoeveelheden op aan te passen. Het blijft een gok natuurlijk maar als het water warmer wordt en er ligt niks meer te vreten dan gaat het gas op de vinnen en is de vis pleite. Zo simpel is dat.

8.00 uur zondagochtend. De stad katert uit van een avondje zuipen en wij zitten aan de koffie te wachten op de dingen die komen gaan. Om de één of andere reden denken we allebei dat we een 27-ponds spiegel gaan vangen. Een bijna leder ook nog. Welnu, die vangen we niet. Dat doen we de volgende keer wel, dan issie alvast wat zwaarder. Vorige ving ik de vis, de eerste is vandaag dus voor Ole.

Wat heb ik tegenwoordig met die beesten?
Het duurt te lang. Ik had toch wel op een aanbeet gehoopt binnen een uur. Om half 11 gaat Ole even aan de andere kant van de brug checken. Misschien ligt de meute daar te chillen in de zon? En natuurlijk gebeurt er wat er gebeurt. Ole is nog geen 2 minuten weg of de middelste stok wordt zowat uit de pod gerost en de pieper jankt het uit. Ik schrik er van, zo kneppelharde run heb ik dit jaar nog niet meegemaakt. Tja, ik kan niet anders dan de hengel pakken en de vis blokken. Dat lukt maar net, wat is dat beest snel! Even fluiten en Ole komt aangesneld. Natuurlijk bied ik hem de hengel aan maar hij slaat het af. Dat zou ik ook doen. Het boeit nog steeds niet wie de vis vangt, als-ie maar gevangen wordt!

Ik schat de druktrekkende vis op een pondje of 15. Ole denkt aan een midtwintiger. Zo oneens over het gewicht van een vis waren we nog niet eerder. We krijgen allebei ongelijk, of, als je het positief bekijkt, samen gelijk. Want de vis hikt net over de 10 kg grens heen. Pats! Alweer de derde van het jaar. Oei, dit wordt echt een topjaar. De gele brei op de mat zegt voldoende, het voer werkt nog steeds.

Beukertje met een 'toeter' op zondag!
Gaat het nu dan los? Jeemig, wat zijn de omstandigheden goed. Zon op het water, kabbel er op, de rigs liggen perfect. Maar helaas, we maken de geplande zes uur verder vol met ouwehoeren en een lauw blikkie bier dat Ole ergens onderin zijn tas vond. Dan komt Gijs langs, het jongste broertje van Ole. Hij verspeelt in een kwartier 3 shadjes en gaat dan maar karperen met een stukje kaas.

Gijs in 'full swing'...
De komende weken gaat het beginnen, dit is nog maar een voorbode. Let’s rock!