De Vis5daagse - dag 2

Je kan je afvragen waarom ik van allerlei plekjes bevis, vaak niet de makkelijkste, terwijl er een prima spot is die lekker vis oplevert. De Lijkengang dus. De laatste twee vissen waren ook nog eens 20-plus! Waarom zit ik dan in een bosje, in een waadpak, te blanken? En dat eigenlijk ook wel een beetje verwachtend, dat blanken dus. Ik leg het uit.

Er zijn twee redenen waarom ik nu niet op de Lijkengang vis. De eerste. Ik vis omdat ik wil ervaren hoe het is om vrij te zijn in het benauwde Nederland. In de Randstad, zo je wilt. Noem me een romanticus, noem me een dwaas. Ik kwijn graag en dan bij voorkeur achter een bosje hengels. Gewoon, de wereld draait door en ik sta stil. De A10 suist en ik kwijn. Niet weg, neen! Gewoon tevreden en berustend in mijn blankend lot. Wat dat betreft kan ik misschien maar beter voortaan alleen vissen. Alleen raak je toch eerder in die bijzondere trance waarbij de realiteit zo helder wordt dat het welhaast een sprookje lijkt.

Andres in actie...
Natuurlijk wil ik een vis vangen en als ik al de principes aan de kant zet dan kan dat ook vrij eenvoudig. Maar wat is daar nu aan? De smaak van de overwinning is toch altijd zoeter als de ‘tegenstander’ een waardige was? Genoeg diepzinnigheid. Dit is internet. Je kan veiliger ‘Jezus is een homo’ in de kerk roepen dan diepzinnig worden op internet. Helaas de waarheid. Reden twee:

De tweede reden is dat de Lijkengang een kwetsbaar plekje is. Een plekje van Ole en mij. En dus romen we die plek samen af. In overleg mocht Pim een visje komen vangen maar voor de rest is alles van ons. Hebberig? JA! Als ik er niet ben dan gaat Ole niet en al helemaal niet met iemand anders, omgekeerd hetzelfde. En Ole heeft het druk nu. Nieuwe baan en zo. En dus voer ik braaf en wacht ik netjes tot zondag. Maar het jeukt. Het jeukt zo hard dat het pijn doet. Deze zondag ‘maggen’ we weer. Gewoon met z’n tweetjes. Dat is bijna hetzelfde als alleen. Omdat we niet hoeven te lullen. Begrijp je dat?

Een driedoornige stekelbaars!
Vandaag was top. Geen moer gevangen. Okee, een handje vol driedoornige stekelbaarsjes die Andres handig het water wist uit te scheppen. Voor de rest was het stil. Maar het was goed. Ik heb een goed gevoel. De volgende keer gaat het gebeuren. En anders de keer daarna. Dat is alles, meer is het niet.