Het ei dat P'log heet...

Hier heb ik lang over nagedacht. Als je meer met plaatjes hebt en woorden wel ‘vet’ maar tegelijkertijd ook vrij saai vindt, dan moest je maar niet op ‘Vlees verder’ klikken. Ben je daarentegen bereid om de begrenzing van je perceptievermogen uit te zetten: Lees dan voort!


In een grijs verleden had ik een website genaamd ‘De Peuteraar’, na enige tijd besloot ik dat deze site een prima platform vormde voor het uiten van mijn hersenspinsels en persoonlijk grieven. Naast de vele visdagverslagen was daar plots het Peuterlog geboren. Iedere dinsdag plaatste ik een P’log en uiteindelijk vormden die honderden schrijfseltjes de basis voor mijn boek ‘Duur Betaald’. Voor mij een hoogtepunt.

Nu ben ik een jong-bejaarde en weer online te bewonderen/verafschuwen. NatVlees ligt na aan mijn hart maar zal in de huidige vorm nooit de beleving van ‘De Peut’ kunnen benaderen. Echter, toen ik NatVlees het levenslicht liet zien, wist ik wel dat ik het ooit eens wilde gaan gebruiken voor wat minder gefundeerde ‘mindfarts’. Nu is de tijd daar. Ik heb reeds een poging gewaagd met ‘Zagerij de Kwezel’, maar dat klopt gewoon niet. Mijn verbale scheetjes zijn en blijven P’logs. Dus, bij deze beste vrienden, herintroduceer ik het Peuterlog.

Naast de beleving die ik een beetje mis, ga ik weer P’loggen om een tweetal andere redenen. De eerste daarvan is dat ik mijn creativiteit niet helemaal kwijt kan in de ‘doordeweekse’ visdagverslagen. Natuurlijk kan ik hier en daar wel wat romantiseren maar het is essentieel om in zo’n verslag zo dicht mogelijk bij de waarheid te blijven. Ik voel sterk de behoefte om de kronkels in mijn kop aan het toetsenbord toe te vertrouwen en te delen. Daarvoor zijn de P’logs uitermate geschikt.

Daarnaast wil ik me onderscheiden. Niet omdat ik vind dat ik belangrijk gevonden moet worden of zo, nee. Kijk, het gros van de websites over vissen plaatst visdagverslagjes en af en toe een verhandeling over techniek. Een enkeling onderscheidt zich door het plaatsen van prachtige foto’s, het tonen van idioot grote vissen of het uploaden van leuke filmpjes. Dat kan ik allemaal niet en ik voel er ook de drang niet toe om het te leren. Wat ik wel kan is malle stukjes schrijven. En dat ga ik dus weer doen!

Vanaf volgende week probeer ik iedere dinsdag uit mijn pen te blaffen en te seiken (met een ‘s’) over de dingen die mij ergeren, verwonderen, ontroeren en doen verkneukelen. Soms ongenuanceerd, altijd met een knipoog. Misschien dat het over vissen gaat maar het kan ook over vrouwen, bakfietsen, koffiekoekjes, honden, danspasjes of het nut van een keukenrolhouder gaan. Of pure fantasie.

Welnu. Uiteindelijk gaat het er om dat ik mijn ei kwijt kan. Als jij er op gaat zitten broeden dan maken we samen een lief kuikentje met wat ongevaarlijke afwijkingen! Tot dinsdag!