Vadsig genoegen (of een gebrek daaraan)

Vorige week, ik ga nog maar eens op pad, er moet vis uitkomen, een dikke bak is slechts een kwestie van tijd. Ik voel het, ruik het en weet het. Er komt inderdaad vis uit maar die bak laat zich voorlopig nog niet zien. Vooralsnog zeg ik…

Alles klopt. Het is wat bewolkt, er waait een windje, een kabbeltje kabbelt. Vijf dagen voer op de plek en tijdens de laatste drie korte sessies geen enkele keer geblankt. Twee bijna bakken en wat rijtjes waren mijn deel. Deze keer hoop ik dat deze ‘doortrekroute’ mij trakteert op een dik zwijn. Een varken zo dik dat mijn unster de geest geeft. Dat ik weer de MRI in mag en er een klassieke hernia wordt geconstateerd na het torsen van dit vadsige genoegen. Niet dus.

Vier uur, dat moet genoeg zijn. Maar er gebeurt werkelijk geen moer. Ik zie alleen maar koeten en zelfs de eenden weten tot op 2 meter diep te komen om mijn boilies te snatchen. Even browsen op Smulweb.nl levert al vrij snel diverse leuke recepten op. Een kwartier voor tijd, de ondiepste hengel begint een beetje te bonken en te doen. ‘Kutkoet of een brammer?’ Ik zie geen koet bovenkomen. De swinger blijft een beetje op en neer gaan. Een brammer dus. Ook dat nog. Ik hef de hengel en pomp de vlerk binnen. Als ik mij buk om het beestje in het water te onthaken begint de mallerd opeens terug te trekken! Een klein, sloom schubje blijkt de boosdoener te zijn. Toch leuk!

Malle brasemschub...