Boezembeer!

Vette shizzle! Gisterenavond kom ik binnenkakken na een korte (en succesvolle!) avondsessie op een groot water (hierover later meer) en stap ik om 1.00 uur tussen de vette lappen. Om vervolgens weer om 6.00 uur op te staan, 7.00 uur in te liggen en om 8.00 uur een boezembeer te mogen drillen! Bam! Zal ik het wel, zal ik het niet online zetten? De gieren zullen komen en mijn goed onderhouden voerplekje komen afromen… WTF? Ik ga het toch delen, het is te mooi en te leuk om voor mezelf te houden… Lees door dan!

Ik ken Gerard van het PeuterFonds, hij is een hardcore karpervisser en gaat geregeld het bestand van Rainbowlake het leven zuur maken. Zijn visserij staat haaks op die van mij en het leek ‘m wel eens leuk om te zien hoe ik het aanpak. Vanochtend was het zo ver. Een minisessie van 4 uurtjes op de Lijkengang, downtown Mokum. Hopelijk kan ik hem laten zien dat korte sessies wel degelijk een mooi resultaat kunnen opleveren. Wel, dat lukt. Dat lukt erg goed zelfs!

Het is inmiddels 8 uur, we liggen een uur in. Mijn swinger valt een stukje en stijgt een beetje. ‘Brammer’, mompel ik en pak de hengel op om de slijmerd te verwijderen. Maar dan is het game on! Uit het niks knalt iets bruuts er kneppelhard vandoor. En direct om een dukdalf heen en verder. Blokken is nu zinloos en dus gooi ik de slip verder open en ren via het talud de brug op. Daar sta ik dan, 5 meter boven het water. Het wordt een fantastische dril, de vis knalt vijf keer de brug onder en even zoveel keer weet ik ‘m zachtjes terug te pompen. Dat hele tafereel duurt 20 minuten en ondanks het vroege zondagochtenduur, is er veel bekijks.

Om überhaupt te kunnen scheppen, moet ik weer naar beneden. Raar gezicht, een man in een warmtebroek, gewoon op de stoep met een kromme hengel en een verwilderde blik. Ik heb de vis al gezien en het is een beuker, een gruwelijke boezembeer. Beneden is het zaak de vis door een dood lelieveld te loodsen. Ik besluit direct dat ik het water in zal springen als dat dreigt mis te gaan. Maar het gaat goed. Hangend op het steile talud terwijl Gerard met zijn stevige knuisten mijn ‘nekvel’ vasthoudt zodat ik niet de gracht inlazer, weet ik de vis nog betrekkelijk eenvoudig te scheppen! Joehaa!

De superlatieven van de omstanders zijn niet van de lucht; ‘wat een grote vis’, ‘dit is niet normaal meer’, ‘zwemt dat echt hier?’ De vis mag even onder de unster en van de uitslag van de klok word ik erg blij. Heel erg blij zelfs! Gerard kiekt er lustig op los en 5 minuutjes later zwemt de vis alweer rustig weg. Bam! Check de pix!

Vette shizzle!

En weer vol op het voer!

Boezembeer in topconditie...

Blij vissertje!
We blijven zitten tot een uur of 11 en genieten van het succes. Gerard mag nog een brammerd drillen maar verder blijft het rustig. Op een kakkende duif en een langswandelende, jonge reiger na, blijft het wat ‘wildlife’ verder rustig. De buit is binnen, nu lekker een paar daagjes nagenieten!