Snel triootje...

Vanochtend vroeg. Het is nog donker als ik eerst mijn stoel en dan mijn tas op mijn scooter bind. De hengels en het net gaan als vertrouwd op de treeplank tussen mijn benen. Ik heb er zin in, ik voel dat er vis gevangen gaat worden en dus gaat het gas er op. Ik heb geen benul nog dat ik op het punt sta iets unieks mee te maken.

Eventjes voor zevenen trek ik de brommerd op de standaard en bezie het water. Het is groot, het is wijds en het is vlak. Geen rimpeltje te bekennen. Heel in de verte zie ik iets plonzen, zeker 500 meter weg. En nog een keer en nog tien keer. Ik ben getuige van een ‘springfest’ van karpers en ik zit aan de verkeerde kant. Maar ik heb nog steeds vertrouwen. Ik heb goed gevoerd en gisteren twee azende karpers gespot op de plek die het dichtst bij de kant ligt.

7.15 uur. Alles ligt perfect. Het is heerlijk weer, beetje grijzig maar toch zwoel. Ik vraag me af hoe lang ik moet wachten. Zullen ze op het voer liggen? Liggen ze te wachten? Dat maak ik dit jaar nu al zo vaak mee dat een snelle run mij niet meer verbaasd. En ze liggen op het voer! Damn boy! Wat liggen ze op het voer. Rechts vertrekt met een noodgang. Ik pak de lijn om af te remmen en verbrand zowat mijn fikken. Op het moment dat de vis tot stilstand komt, krijg ik een volle fluiter op links. Tering! Ik strompel naar die hengel en draai de slip dicht. Ik dril verder. KLONK! De linkerhengel wordt uit de pod getrokken. WTF? Nog 10 meter, dan kan ik de eerste vis scheppen. Piepjes op de middelste hengel. Zwemt er een gehaakte vis door de lijn? Nee! Een volle fluiter! Aaaaaargh! Ik zweet me een rotje, dit kan nooit gaan lukken, dat kan gewoon niet.

Met enorm veel moeite land ik de eerste vis, een lange dunne schub. In 10 seconden is het beest onthaakt en ligt in een zak. Ik laat de linkerhengel voor wat-ie is en dril eerst de middelste hengel af. Die linkervis ligt stil, die heeft zichzelf gedrild lijkt het wel, de middelste neemt nog steeds lijn. Als ik na 5 minuten het net onder een massieve schub mag schuiven begin ik het bijna te geloven! Zou ik een triple kunnen vangen? Ook vis twee gaat een zak in. Nooit heb ik twee zakken mee, nu wel! Hoe kan dat?

Vis drie is goed moe en zit nergens vast. Op zich al een mirakel maar een beetje mazzel mag ook wel op z’n tijd. Als ik een flank met een dubbele rijen zie bovenkomen ben ik nog blijer! Twee twintigers en dan ook nog eens een rijtje! Hatsee! Ik laat de vis even in het net en rook een saffie. Ondanks mijn bezwete lijf, kloppende aders en torenhoge adrenaline-niveau besef ik dat ik nu moet bijvoeren. Dat doe ik. En dan is het tijd voor de foto’s. Dat hele tafereel neemt een dik half uur in beslag. Geniet even mee.

Ruim 90 cm en 10,1 kg, pure snelheidsduivel...

Blokje 'beton', 11 kg....

Dubbel rijtje, wat een plaatje! 9050 gram
Een triple binnen tien minuten op groot, lastig water. Hoe vet is dat!? Uiteindelijk ligt alles pas weer om 8.30 uur in en hoop ik op een tweede triple. Die komt niet. Wel nog een vierde run. Precies om 10 uur. Helaas lost de vis na 10 seconden de haak. Ik vat het niet meer. Een triple vangen en een single verspelen? Leg het maar uit.

Een uurtje later, ik ben er wel weer klaar mee. Ik knal er nog twee kilo Roasted Nut in en pak de boel weer in. Morgen weer een kans. Ik ben benieuwd! Juist als ik weg wil rijden, komt er een oud mannetje in een elektrische driewieler aan. Of ik wat gevangen heb. Ik ontken, dat het helemaal niks was, moeilijk water en zo. De man knikt begrijpend en herkent mij dan. 'Bent u niet de directeur van de AHV?'