Pagina's

donderdag 2 februari 2012

Romig...

Minus 18, dat was de gevoelstemperatuur vandaag. Ik heb er weinig van gemerkt. Lekker uit de wind, de zon op de ponem en een dik soepje in de hand. Maar belangrijker nog, een bos hengels voor de deur. Wat kan mij gebeuren?


Vanochtend vroeg dan. Het ritueel van kinderen voeren, koffie zetten, kinderen wegbrengen, koffie drinken, kakken en roken gaat op de automatische piloot. Een blik op de buitenthermometer leert mij dat het in mijn tuin -4,9 graden is. Dat betekent dat het aan de rand van Amsterdam al snel -8 is. En dus heb ik geen haast. Een winterkarper is geen vroege klant, liever eerst wat zon op het water. En dus neem ik ruim de tijd om de juiste thermosokken te pakken, doe verdraaid lang over de keuze van een lange onderbroek en ga een kwartier met mijzelf in conclaaf of ik een blik erwtensoep of toch maar voor de romige bospaddenstoelen zal gaan. Het wordt de eerste. Een sprong in de tijd.

Pegels...

Om 10.00 uur tuf ik de Jordaan uit. De thermometer in de auto daalt gestaag naar mate ik de rand van de stad nader. Verder dan -7,5 kom ik niet. Ter plaatse. Het is snoeikoud en dat komt met name door de wind. Die staat lichtjes te beuken op ‘mijn’ kantje. Om niet stante pede dood te vriezen besluit ik geheel tegen de gewoonte in om eerst de shelter op te zetten. Normaal gaan de hengels voor. Dat is slim want in de luwte van een dikke boom en het veilige groene plastic is het al meteen een stuk comfortabeler.

Ready to rock!

Drie hengels. Drie mini snowmannetjes. Eentje met een roze fluo, nummer twee met een oranje balletje en de laatste met een zwaar geflavourde Instant8 popup. Ik geef mezelf bar weinig kans maar aan de aanbieding kan het niet liggen. De steiger waar mijn rodpodje tegen aan leunt is zwaar ‘begroeid’ met allerhande ijspegels. De natuur blijft een bijzondere kunstenaar. Een woest winterkoninkje is niet blij met me en keft en springt en hopt en doet. Maar ik zit en ik zit goed. Helemaal niet koud. Wel een pet en twee mutsen op maar de warmtejas en de handschoenen blijven uit.

IJslijn...

Visite. Een uur lang babbel ik met wat bekenden en dan is het tijd voor soep. Terwijl mijn lijnen bevriezen, word ik alsmaar warmer. Het gaat ‘m niet worden maar dat wist ik al. De blank kan ik goed hebben, een vis was een bonus geweest maar ik heb al waar ik voor kwam. Die ellendige zeurende koppijn van te vaak en te lang naar dat beeldscherm staren is helemaal weg. Gadverjakkes! Wat voel ik me goed.

5 opmerkingen:

  1. ha die rolf,
    je zit weer lekker te vissen.
    ik heb me de tering geploeterd van de week;wat was het druk!
    door je stukjes te lezen heb ik ook weer een beetje gevist;een soort droogneuken dus.....
    goed dat je weer post.
    see you when i see you
    patrick

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bikkel!
    Mooie plaatjes weer!
    Ik denk dat volgende week idd alles dicht ligt behalve het NZK.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lekker! 'k Maak er ook niet meer woorden aan vuil.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @Patrick: Hehehe, ouwe ploeteraar! Goed te horen/lezen dat je niet stil zit. Ga er maar vanuit dat ik veel ga posten maar geen moer ga vangen de komende.... Laten we zeggen 'maand'... WTF, as we maar lol hebben :))
    @Dennis: Tja, ik voelde me ook een bikkel toen ik ging en de eerste 15 minuten waren ook echt koud. Maar daarna... Helemaal goed! Niks geen afzien, gewoon knepelhard genieten! NZK here I come!
    @Boudewijn: Je was nooit een man van veel woorden............... Lekker!

    BeantwoordenVerwijderen