Reintjes en Zwaantjes dinnerdate...

De afgelopen vijf dagen heb ik afwisselend doorgebracht aan de waterkant en achter de PC. Tot mijn grote vreugde kreeg ik zomaar een ‘dikke’ schrijfopdracht. De deadline is echter een beetje dichtbij en daarnaast moest er ook nog een column worden geschreven en twee advertorials. O ja, en dan ben ik natuurlijk alweer gestart met het verzamelen van kopij voor het volgende Vissen Magazine. Ik weet niet wat ik leuker vind van de bovenstaande ‘klusjes’ en dus kies ik maar niet. Maar natuurlijk moest er af en toe ook een frisse wind door het stoffig neusje. Daar gaat dit verhaaltje over. Waarschuwing! Als je slecht tegen dode zwanen kan en/of bloed klik dan niet door.

Het freewheelen van vorige week heeft mij goed gedaan. Maar nu het ijs bijna overal weg is weet ik dat het anders kan. Anders moet. Het is een combinatie van gevoel, kennis, ervaring, gogme, mazzel en doorzetten dat uiteindelijk die gewenste vis moet gaan opleveren. Een fragiele zaak dat voeren met deze watertemperaturen. Maar het draagt bij aan het goede gevoel en dus worden er nu sinds een week drie plekjes onderhouden. Mini-hoeveelheden plonsen naast de brug of worden richting de horizon geslingerd. Zal het wat opleveren? Tijd zal het leren. Ik heb tot vrijdag. Dan ‘moet’ ik op vakantie.

Een gracht, een boezemwater en een afgesloten put zijn uitverkoren voor het produceren van die run. Ik zal er maar twee kunnen bevissen voor vrijdag maar gelukkig zijn Boudewijn en Ole niet te beroerd om het afromen van mij over te nemen. Ik doe het toch al met ze samen dus who cares, als die vis er maar uitkomt, als dat voorgevoel maar bevestigd wordt.

Vandaag kwam ik iets gruwelijks tegen op één van mijn speurtochten. Op een klein water, waar ik vaak langs loop op weg naar het ruimere nat, wonen al enige tijd twee zwanen. Zwanen staan er om bekend dat ze elkaar hun leven lang trouw blijven. Toen er ijs lag liepen ze gezellig samen te waggelen, een koddig gezicht. Had ik er maar een foto van gemaakt. Ik vind er eentje. Schedel kapotgebeten, en het lijf leeggevreten. Dat doodbijten kan nog door een hond zijn gedaan maar dat leegvreten niet. Er zal nu ergens een vos liggen te uitbuiken. Kut voor die zwaan maar nog veel kutter voor die andere. Als die stomme vos nou gewoon één van die duizenden koeten had gegrepen! De laatste dans voor deze witte dame. Jammer hoor. Op de terugweg zie ik een kuifeend, van dat ding maak ik ook maar een foto.

Jammer...