Karperpret downtown Mokum!

Mijn grote, kleine man is mijn beste vriend. We kunnen het samen opperbest vinden en eigenlijk maakt het niets uit wat we doen, als we het maar samen doen. Natuurlijk valt vissen daar ook onder. Pielen met een wormpje, klooien met een plukkie brood, hij vindt het allemaal geweldig. Hoogste tijd dus voor een cursus efficiënt grachtenkarperen!

Ik neem ‘m niet zo maar een keer mee. Nee, hij doorloopt het hele traject. Dus gaan we samen 5 dagen lang voeren, knoop ik rigjes onder zijn kleine neusje en leg ondertussen uit hoe een boltrig werkt en wat een veilig systeem is. Ik zie iedere dag zijn enthousiasme groeien. Zo hoort het! Hij kan er bijna niet van slapen! Zeker als ik ‘m vertel dat hij ook mag drillen. Want ja, ik geef ‘m vangstgarantie. En anders een ijsje met drie bolletjes, slagroom en ‘spikkels’, zoals hij die noemt.

Het is nog donker als we arriveren. Het maakt het allemaal alleen maar spannender. De hengels liggen in no-time in en we eten een broodje. Ik leg hem uit dat ik bij een run de hengel zal oppakken en de vis weg zal drillen bij de obstakels. Hij begrijpt dat. Als alles in orde is dan mag hij de vis verder uitdrillen en zal ik als schepper fungeren. Prima plan!

We moeten wel een uur wachten, ik begin me al zorgen te maken, maar dan knalt een hengel dubbel en gilt de pieper het uit. Als de vis weg bij het obstakel is begint de molen raar te doen. De anti-return werkt niet, of soms niet dan. Ik kan dus de slinger dus allebei de kanten opdraaien. Nu de hengel overgeven is geen optie, dat gaat zeker mis. Ik baal er van, mijn kleine man vindt het allemaal prachtig en vergeet pardoes mijn drilbelofte. Ik niet.

De vis ligt op de mat. Het beestje heeft een bochel op de rug en weegt 17 pond. Prima vis voor hier. Ik besluit tot een paar leuke foto’s met mijn beste vriend. Maar dan! De vis bloedt! Niet als een rund maar voldoende om te besluiten niet te gaan lopen kutten en de vis zo snel mogelijk te retourneren. Verdorie! Wat jammer zeg.

Bocheltje op de mat... Check de Roasted Nut die er 'uitdruipt'...
We leggen opnieuw in en trappen een balletje. Aan de overkant loopt een zwerver, het is half 10 in de ochtend. Baf! Een lege halve liter Eurosjopper bier wordt ongegeneerd het water ingelazerd. ´Kijk ouwe´, leg ik mijn gabbertje uit, ´dat is nou een klootzak´, hij knikt instemmend. We voetballen door. Pieieieieiewiep! Een volle fluiter op dezelfde stok. Tof! Ik dril en ben blij. En dan… Los! Godver! Wat is dit nou voor geseik? Alles lijkt wel mis te gaan!

Een half uur later. En deze keer gaat alles perfect. Ik voel direct dat het geen megabuffel is. Het voelt snel en springerig. Ik vermoed een wildbroed-schubje, dat klopt. En dat is helemaal perfect dus! Want nu kan mijn kleine man drillen! En dat doet hij met verve, hij speelt met de slip, drukt de lijn tegen de blank als de vis te veel lijn neemt en weet binnen een paar minuten de vis boven het net te loodsen! Tering, wat ben ik trots!

Deze boy gaat dingen doen! Echt wel!
Het is mooi zo. Drie uur gevist, drie runs, twee op de mat. Een stoomcursusje efficiënt hengelen dus. Een kwartier later staan we samen onder de douche en wassen de visresten van de handen, de polsen, de onderarmen, de wangen en het haar. En we zingen. Keihard en heel vals. Maar dan ook echt heel vals:

Spring maar achter op bij mij, achter op me fiets,
En ik weet nog niet waar we naartoe gaan samen, maar dat boeit me ook helemaal niets.
En spring maar achterop bij mij, dan gaan we samen weg,
en ik weet nog niet waar naar toe, maar dat maakt niet uit want ik weet wel de weg.