Area 51 - de eerste sessie

Area 51, de eerste sessie. Vang 5 twintigers en één dertiger, dat is onze taak de komende weken. Dat klinkt in de oren van sommigen onmogelijk, anderen zullen zeggen dat dit een eitje is. Ze hebben allemaal gelijk. Toch heeft de eerste groep meer gelijk. We vissen namelijk op een water wat nu niet echt bekend staat om de grote vissen. Ze zitten er wel maar zie ze maar eens te vangen…

Het water in kwestie staat in verbinding met een groots stelsel aan vaarten, sloten, kanalen en meren. Spiegelkarpers zijn vrij zeldzaam maar zwemmen er wel degelijk rondjes. Ondanks het feit dat de beoogde stek best ver tuffen is in onze beleving, hebben we braaf gevoerd. Maar niet voordat we dagenlang gepeild, gezocht, geloerd en aan het water gesnoven hebben. De eerste sessie verliep beter dan we ooit hadden kunnen durven hopen. Het werd echt een puur visfeestje.

Oei! Slimme rigjes, gemene haakjes en felle popups!
Het is net na elven in de ochtend als we neerzijgen in onze stoeltjes. Het gesleur met de kruiwagen is me niet in de kouwe kleren gaan zitten en ook Boudewijn loopt te zuchten en te steunen onder het gewicht van de hengels en een paar tassen. Eigenlijk belachelijk dat we zoveel troep meezeulen voor vijf uurtjes vissen maar we zijn op alles voorbereid. We zitten en het is goed. Het voer moet zijn werk hebben gedaan en we gaan nu halen waar we recht op hebben. En zo geschiedt het!

De rigs worden met beleid 'geplaatst'...
Al na 20 minuten is het mijn middelste hengel die vertrekt. Ik sta net te pissen en dus pakt Boudewijn de stok op, ik heb niets in de gaten. ‘Je hebt beet, ouwe!’ brult hij. Ik zwengel woest af en ren naar ‘m toe. Eigenlijk vind ik wel dat hij de vis mag afdrillen, dat boeit me geen reet, maar hij wil daar niets van weten. ‘Jouw stok, jouw vis’, tegen zoveel logica kan ik niet in gaan. Ik pak de hengel en dril. Dan na 30 seconden valt de spanning weg. Kut!

Enigszins gedesillusioneerd leg ik opnieuw in. Hoe kan dit nou? Het voelde zo goed, geen vuiltje aan de lucht. Het hoort er bij, stelt Boudewijn zonder veel overtuiging en we berusten. 40 minuten later knalt dezelfde hengel er van door en deze keer gaat het goed. De eerste vis is de haas. Geen twintiger, geen dertiger, wel een mooie schub. En goed gehaakt!

De eerste!!!

Spatjegaaf!
We zitten wat te zitten en mijmeren over grote schubs en dikke spiegels. Een snerpende beetmelder ontwaakt ons een uur voor tijd uit onze dagdromen. Het wordt een lange dril, een mooie dril. Dit moet er eentje zijn! Het carbon in Boudewijns handen kreunt en steunt, de slip doet zijn werk. Als de vis door het oppervlakte breekt zijn we beide sprakeloos. Een spiegel! Die waren hier toch zo zeldzaam? En ook nog eens eentje met spek op de graat. Bam! De eerste, goede twintiger is een feit!

Bam! Wat een gave spieg!
Area 51 heet nu Area 41. Nog vier twintigers en één dertiger te gaan. Ondanks dit snelle succes heb ik mijn twijfels of het gaat lukken. We zullen het zien, we zullen het zien…

PS: Leuk detail! Op het moment dat dit verslag openbaar wordt (maandag 1-10, 12.00 uur), zitten Boudewijn en ik te vissen. Of wij wat vangen? Daar zal Boudewijn over enige dagen over berichten!