Dubbelverslag! De Wetlands in tweevoud...

Het kan een beetje decadent klinken, maar zo bedoel ik het niet. Ik loop een zooitje vissen achter! Omdat het updaten best wel wat tijd kost en die uren keihard van mijn weinige vistijd af gaan, zie ik mij genoodzaakt om wederom een dubbelverslag te plaatsen om de boel een beetje up to date te houden. Rock on!

Vorige week. Ik heb Tsak gevraagd mij een dagje te vergezellen naar de Wetlands, hij vind dat een goed idee en zo komt het dat we vlak na zonsopgang onze zetels in het water zetten voor een sessie van vier uurtjes. Mijn doel voor vandaag is simpel; ‘zorg dat Tsak een vis vangt!’ Mocht ik ‘m ooit aan z’n eerste Amstelvis helpen, nu moest hij dat op het nog grotere nat maar eens dunnetjes over doen. En dat doet hij! 

De Wetlands blijven raar. Tot nu komen alle runs steevast het eerste uur en veelal van dezelfde hengel. De ene keer is dat de rechter, dan weer de middelste of de linker, maar immer komen de runs op één stok. Ik vat het nog steeds niet. Deze keer duurt het wat langer, na precies één uur is het de rechterstok van Tsak die krom klapt en het is ‘game on’! De vis doet zijn best en Tsak geniet duidelijk kneppelhard. Als de boel vast komt te zitten, help ik ‘m even en dan is daar zijn eerste Wetlands-vis! Boem!

Geen kanon, wel een prachtige vis en Tsaks eerste hier... 

En dan wordt het stil. Ik stel voor één hengel een enorme zwiep te geven. Met zes hengels probeer je eens wat. Als een ware Kung-Fu-master zwiept Tsak zijn linkerrig richting de einder. De uren verstrijken. En dan! Vlak voordat we zouden gaan opruimen, knalt de verre stok er vandoor. Echt tof. Ik pak de hengel op en laat de vis lijn nemen. Het is zinloos. De vis scheurt het talud af en pakt een mosselbankje mee. Kut! Zit ik met 55/00 voorslag te vissen, Tsaks spoelen zijn ‘slechts’ opgespoeld met 35/00. Nu is 55/00 niet 20/00 dikker dan 35/00, zo werkt het niet. Zoek dat maar eens uit op Wikipedia. De lijn knapt en laat ons vertwijfeld achter. Kut voor ons, nog kutter voor de vis.

Twee dagen later dan. Ik ben weer terug, maar nu alleen. Ik ben best wel getergd. Ik voel me gefukt door de vissen. Er moet meer actie komen en af en toe een wat grotere vis zou wenselijk zijn gezien de inzet. Dat moet ook best kunnen want ik weet dat er best een paar ferme knapen rond zouden moeten zwemmen. Ik klaag niet, ik zeur gewoon. Na een kwartier is het raak. En terecht!

 

De kop is er af!

Ik vis inmiddels met wat kneedlood op de rig, dat lijkt mij beter nu. Ik kan het niet goed uitleggen, het is gewoon een gevoel. En ik volg altijd mijn gevoel als het op vissen aan komt. Een trage run op de diepe hengel! Zou dit de buffel zijn waar ik zo naar verlang? De vis is een slimme rakker, hij weet alle lelievelden en bossen wier feilloos te vinden. Ik heb echt werkelijk geen benul wat ik aan het drillen ben. Het duurt 20 minuten voordat de vis eindelijk eens in het oppervlak flankt! Een spieg! En een mooie ook. Twee minuten later is het pleit beslecht.

 Prachtige, jonge spieg met redelijk veel spek op de graat...

Ik vis voor mijn plezier. Maar ik heb maar weinig geduld. De uren van investeren, peilen, zoeken en uiteindelijk dagelijks of soms twee keer per dag voeren, tel ik al niet meer.  Als ik vis, wil ik vangen. Soms lukt dat goed, soms heel goed. En soms niet. Maar daar praat ik liever niet over, nu lukt alles weer een tijdje prima en daar hou ik aan vast…