Pagina's

dinsdag 9 april 2013

P'log: Ik ben een lammetje...

Na alweer een nacht van 12 uur slapen, werd ik vanmorgen doodmoe wakker. Dat gaat nu al een week zo. Dan sta ik op, drink koffie en probeer een plakje ontbijtkoek naar binnen te werken. Na deze noeste arbeid ben ik dan alweer vrij snel uitgeput en is het de hoogste tijd voor een tukje. Een kolonie vieze beestjes heeft besloten om kamp op te slaan in mijn knoestig mannenlijf en het is een behoorlijk koppig volkje… Als pillen niet helpen, dan maar naar het water kijken.

Stel je eens voor! Je doet iets doms en Vrouwe Justitia ziet dat en velt haar oordeel. Daar zit je dan, in een luxe doos, te wachten tot de maatschappij vindt dat je genoeg gestraft bent. Onderwijl vermaak je je met je widescreen TFT en 300 kanalen, surft wat over internet, viert je lusten bot op een keukenrol of leest een boek. Beetje sporten, chatten wellicht. Maar je mag niet naar buiten! Tenzij je TBS hebt maar dat is een ander verhaal. Niet naar buiten! Hoe erg is dat dan?

Ziek zijn is als gevangen zitten. De omstandigheden leggen je beperkingen op en je hebt maar te wachten tot je witte bloedlichaampjes hun werk doen of de maatschappij barmhartigheid toont. Toch is er nog zoiets als een eigen mening. Mind over matter! Zit je in de bak? Dan denk je op z’n minst na over ontsnappen, lig je ‘zieligjes’ op bed dan kan je in ieder geval je hoofd het voortouw geven op de weg naar spoedig herstel. Naar buiten, water kijken!

Vanochtend ging ik naar de kapper. Ik was helemaal klaar met dat dode, grijze schaap op mijn kruin. Op weg naar mijn Egyptische knipvrienden op de Rozengracht passeerde ik eerst de Egelantiersgracht. Ik keek niet. Bij de Bloemgracht echter, stond ik stil. En ik keek. En ik voelde een golf van kracht door mijn lendenen gieren, een power waar geen kilo paracetamol ooit voor zou kunnen zorgen. Wat ik zag…

Ik zag water, bruin water. En vuil, veel vuil, drijfvuil. En eenden en bootjes en een koet en een zwaan en een fuut! En die fuut had net een visje gevangen. Een voorntje of een bliekje of iets anders onbeduidends. Maar ik werd er blij van. Even vergat ik mijn dode schaap en mijn tanende lijf, even was ik weer gelukkig zoals ik tot vorige week als zo lang was.

Het schaap is geschoren, ik ben weer een lammetje. Een nog wat onstabiel lammetje maar wel een lammetje met een goed gevoel in zijn lammetjeskop. Die vuile griepbeestjes zijn de strijd aan het verliezen. Op het moment dat ik die fuut zag heb ik ze tot levenslange opsluiting veroordeeld in een gesloten inrichting. Oprotten met die gasten!

4 opmerkingen:

  1. fijn dat het iets beter met je gaat man, maar je zoekt het gevaar wel op met je schaap naar egyptische vrienden te gaan!

    living on the edge jonguh

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik snap je 'gevangengevoel' en al helemaal het genieten van de kleine dingen, maar daar vertel ik je niets nieuws mee. De vis is al het bruin ingetrokken, de watertemp 2 graden gestegen sinds je absentie aan de waterkant. Die beestjes houden je gewoon vast tot het juiste moment daar is. En dan ben je volledig opgeladen :)Kaboem!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het ritueel van jouw Egyptische vrienden is mij onbekend, en eerlijk gezegd ook wat beangstigend om over na te denken maar als zij je weer laten huppelen als een blij lammetje dan doen ze goed werk.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Als je al beter voelt door het zien van 1 fuut, hoe had je je dan wel niet gevoeld bij het zien van een kolonie aalscholvers??? Anyway, goed te lezen dat je aan de winnende hand bent tegen Influenza.

    BeantwoordenVerwijderen