Gisterenavond, ik ontvang een ‘appie’. Ik ben net Grote Kleine Man naar bed aan het brengen en negeer de ‘pling’, een kwartier later weer een ‘pling’. Ik check de boel, het eerste bericht luidt: ‘Morgen snoeken in Amsterdam?’, het tweede: ‘Hallo? Krijg ik nog antwoord?’ Nu hou ik er niet zo van als mensen mij opfukken, soms kan je gewoon niet direct antwoorden. Maar in dit geval is het Gerard en ik weet dat hij het allemaal niet zo beroerd meent, een bericht met een knipoog dus. Ik antwoord dat ik wel wil maar dat ik pas laat kan en weer vroeg terug moet zijn. Dat past ook in zijn agenda en dus spreken we vanochtend om 9.30 uur af.
Vanochtend dan. Het is klokslag 9.30 uur als de telefoon gaat, Gerard staat voor het Marnixbad met zijn grote Mercedesbus. Ik trek snel mijn warmteboots aan en hobbel door de pruttige Jordanese straatjes die kant op. Onderweg naar de stek vraag ik hem waarom hij zo plotsklaps wilde vissen? Toch een heel gedoe om met dit weer vanuit Almere voor een paar uurtjes hengelen deze kant op te komen nietwaar? ‘Mwoah, ik moest toch naar het AvL vanochtend, bestraling’. Gerard heeft kanker.
Ik slik, ik wist het al maar hij doet er zo luchtig over. Alsof het om een neusverkoudheid gaat. Een maand geleden wist hij nog van niks. Ja! Een opgezette lymfeklier, die mocht ik tijdens een karpersessie aan de Lijkengang bewonderen. En nu gaat het snel. Chemo, bestralingen, de hele teringzooi. Wat een kutziekte, wat een schijtziekte, wat een godsgruwelijke kankerziekte! Een half jaar gelee mocht ik At wegbrengen, wat een drama was dat en nu dit weer! Ik word er niet goed van. Maar we gaan vissen. En dat is wat telt nu.
Op de eerste stek hangt Gerard een dooie voorn onder een dobber en ik werp met kunstaas. Het is allemaal behoorlijk waardeloos maar de witte wereld maakt een hoop goed. We verkassen na een uurtje. Er moet wel een vissie gevangen worden natuurlijk! Op de volgende plek doen we hetzelfde. Juist als ik denk dat ‘t ‘m hier ook niet gaat worden, zeilt de dobber van Gerard weg! Na een leuke dril mag ik een prachtige vis van 89 cm uit het water pakken! Toppie ouwe!
Ik besluit dat de vis te traag is voor kunstaas en knip de boel aan stukken en bouw mijn hengel ook om tot doodaasstok. Een goed idee naar achteraf blijkt. Als mijn dode voorntje in ligt moet ik nodig pissen en verdwijn dus voor een plaspauze tussen de witte struiken. Ik heb de éénogige bandiet nog niet vrij gelaten of ik hoor Gerard schreeuwen: ‘Hangen ouwe, jouw hengel, waar ben je?’ Ik zucht een zuchtje en pis vrolijk verder, ik kom tot ROL, dan is mijn blaas leeg. Onderwijl vraag ik mij af waarom Gerard zo infantiel en doorzichtig doet? Natuurlijk hangt er geen vis aan, dat zou stom toeval zijn. Als ik terugkeer echter, staat Gerard wel degelijk met mijn hengel in de hand. En die hengel staat krom! Wat is dit dan? Ik laat Gerard maar verder drillen en pak even later de vis uit het water, een dikkerdje van 74 cm. Bam, leuk!
Het is inmiddels 13.30 uur. Ik moet zo weg. Ik vraag Gerard of hij nog ergens anders gaat vissen of ook naar huis gaat. Van zijn antwoord krijg ik kippenvel: ‘Nee man, ik moet zo weer naar het AvL, krijg om 15 uur nog een bestraling’…….. Ik weet het niet hoor, maar dit noem ik karakter. Kanker in je togus en gewoon blijven genieten en niet bij de pakken neer gaan zitten. Respect! Tik ‘m an ouwe!
We besluiten tot een laatste kwartiertje. We praten over het leven, over de zin er van en waarom iedere minuut genieten zo belangrijk is. En dan zie ik een kolk! De eerste kolk van vandaag. Snel parkeren we de voorns er in de buurt en wachten af. Het duurt drie minuten, dan begint mijn dobber te hobbelen en duikt onder. Ik vis met een enkele dreg en wacht een paar seconden. Bam! De aanslag is hard en de vis hangt. Het is een goeie, het is een ‘big momma’, ik ben blij man!
Als de snoekdame met de schoenendooskop weer veilig wegzwemt is het de hoogste tijd om af te taaien. In de grote bus van Gerard tuffen we weer naar de Jordaan. Ik moet mijn Grote Kleine Man ophalen. Gerard moet naar het Antoni van Leeuwenhoek voor een bestraling. Bizar. Respect Geer, en nog een keer in hoofdletters: RESPECT!
Niets maar ook niets aan toe te voegen top dag bedankt vriend op naar de volgende sessie
BeantwoordenVerwijderenGerard: ik ken u niet maar ik wens u veel sterkte en ik heb heel veel bewondwring voor u!!
BeantwoordenVerwijderenMannen:: mooie vissen en weer en die laatste een bek as een emmer!!!
Leven, zo vanzelfsprekend, tot dat ene moment. Voor de één eerder dan de ander, maar hét moment komt eens. Prachtige vissen, mooie herinneringen voor tijdens de slechte momenten. Gerard, heel veel sterkte man. Rolf, ga door met jezelf zijn.
BeantwoordenVerwijderenGerard leerde Rolf even een snoek lesje :)
BeantwoordenVerwijderenDead bait rulessss
Beste Gerard jij bent sterk man, en ook ik heb veel bewondering dat je blijft doen wat je doen moet.
En hou dat vast !
Groetjes Sander
Hats off mannen! Ondanks tegenslagen toch optimistisch blijven en genieten van het leven.
BeantwoordenVerwijderen@ Gerard, stay strong!
Kan niet anders zeggen dan een mooi stukkie om te lezen.. Netjes gedaan Rolf. enne lekker gedaan ouwe ;-)
BeantwoordenVerwijderenToppertje Geer..
Grtn Dennis
Heel mooi verslag.
BeantwoordenVerwijderenmet je porem op de feiten.......
BeantwoordenVerwijderenlive now live hard;vis hard dril zacht!
sterkte gerard
groet,pATRICK
Respect voor jullie beiden. Fijn dat deze paar uurtjes een lichtpuntje kunnen zijn in deze gitzwarte tijd. Gerard; heel veel sterkte. Groet, Jurriën
BeantwoordenVerwijderenCarpe Diem..............,
BeantwoordenVerwijderendoen veel mensen nog veel te weinig.
Lieve mensen, ik weet zeker, heel zeker dat Gerard jullie prachtige, gemeende en meelevende woorden zeer waardeert. Ik krijg bijna een Peuteraar-déjà-vu! Goed gedaan mannen! TOPPERS!
BeantwoordenVerwijderenAls ik alleen naar de plaatjes had gekeken zou ik uitgebreid reageren op die enorm mooie en grote snoek. Nu wens ik Gerard vooral veel sterkte toe! Prachtig om te zien dat jij (Gerard dus) onder deze omstandigheden kan genieten van een vissessie. Waar vissen allemaal wel niet goed voor is…
BeantwoordenVerwijderenSterkte heren.
BeantwoordenVerwijderenWat een onwijze foto trouwens die snoek-omarming van Gerard.
Daar straalt op en top verhaal en liefde uit die plaat.
Wat geweldig dat jij Geer zijn verhaal opschrijft...diep respect!
BeantwoordenVerwijderenEn Trots op Geer en zijn gezin...dikke smok op je kop xx
Dicky en Max
Bedank lieve mensen voor dit medeleven en steun dat doet me deugt en geeft mij nog meer kracht om door te gaan . Met speciale dank aan ROLF die dit toch maar weer heel mooi in woord en beeld neer zet.
BeantwoordenVerwijderenThanks gab trots op jou.
Beste Gerard, je weet niet hoeveel bewondering ik voor je heb. Ik heb dit verhaal met een brok in mijn keel gelezen, het is echt een kutziekte een ander woord heb ik er niet voor. Mijn zoontje heeft enkele jaren geleden kanker gehad dus dit raakt mij zeer. Woorden schieten te kort maar ik wens jou heel veel sterkte in de toekomst .
BeantwoordenVerwijderenGroet, Björn.
Dank je wel Bjorn zo vind ik het ook moeilijk om dit weer van jou te lezen en dan ook nog je zoon pffff .
VerwijderenGoed verslag. sterkte gerard... wellicht zie k je in t avl nog vd week... jaja. de wereld is klein
BeantwoordenVerwijderenJeumig wat een bak Rolf. Mooi man!
BeantwoordenVerwijderen@Gerard: Sterkte, ik hoop dat je snel mag herstellen.
Groet,
Gert