Een oud kasteel...

Dat is een tijd geleden! Voorheen ging ik geregeld met Ben op pad, maar nu is het alweer een dik jaar geleden dat we samen het water opgingen. Het automatisme is er echter gewoon nog, we hoeven elkaar niets uit te leggen, dat is wel zo ontspannen. Een verslag…

Het is helaas al na tienen als we de schuit van Ben afduwen en het ruime sop kiezen. Allerlei verplichtingen stonden een vroeg vertrek in de weg maar het mag de pret niet drukken. We hebben allebei twee hengels op scherp, een volle thermos en een hoop goeie grappen op zak. Het juiste recept voor een gezellig daggie snoeken sleuren! Al vrij rap vinden we een hotspotje en tikken we in een kwartier drie zeventigers en een 30-plus baars de sloot uit. Die laatste dook gewoon op een Fatso! Gekkerd!

Grootheidswaanzin?
Maar waar zijn die buffels dan? We besluiten verder te tuffen, er is geen pijl op te trekken. Zo om het half uur vangen we een vis. De ene keer op een Timbertiger, dan weer op een BullDawg, Fatso, Screamin’Devil enzovoort. De vissen hebben kennelijk geen echter voorkeur. Halverwege de dag leggen we aan en eten een patatje bij een snackkar. Naast die snackkar ligt ook een stukje water en Ben besluit even te peuteren. Tot viermaal toe krijgt hij een volger en de laatste maal hangt de vis gewoon een halve minuut. Het blijkt de grootste van de dag te zijn, iets in de 80 cm, maar de vis spuugt de haak en zwemt kontwiegend weg.

Eén van de negen...
Uiteindelijk vinden we het tegen vieren wel mooi geweest. De score? Negen snoeken en een baars. Wel tof voor zes uurtjes trollen! Maar het beste moet nog komen. Ik haak een dikke vis op de Fatso. Het voelt raar maar groot. Een ouwe, bruine snoekbaars maakt de triple compleet! Bam! Ik ben echt blij met deze vis. Een kwartier later ligt de boot op de trailer en schud ik Ben de vieze jat en spoed mij richting file. Hij was weer top ouwe! Thanks!

Oud kasteel...