NatVlees - jaaroverzicht 2012

Het jaar 2012 zit er zo goed als op wanneer ik dit schrijf. Het was een goed jaar voor mij. Ik heb genoten. Ik heb staan blanken in een waadpak, tot mijn kloten in het ijs, ik heb geslacht in een korte broek. Triple runs heb ik gehad, ik heb zitten janken in de regen. Ik heb geleefd én beleefd! Ik ben blij, maar waar ik nog het meest euforisch om ben is het feit dat mijn Grote Kleine Man het ook begrijpt. Hij begrijpt mij! Wij begrijpen elkaar. Dat maakt mij blijer dan de vangst van welke vis dan ook! Klik door voor een fotoverslag met bijna 30 kiekjes en vergeet de tekst niet te lezen… Tot 1 februari! Dan ben ik er weer!

In de 7 jaar dat ik mezelf De Peuteraar noemde, schreef ik aan het einde van ieder jaar een vijftal updates. Successievelijk handelde die over: Karper, Roofvis, Andere Vissoorten, Internet, en het Aankomende Jaar. Dat ga ik nu niet doen. Ik ga wel iets zeggen over alles wat hierboven staat maar ik beperk het allemaal tot één update. Dat is mijn uitspraak, daar zullen jullie het mee moeten doen.

In dit fotoverslag (best veel tekst inmiddels voor een fotoverslag) wil ik proberen mijn leven als sportvisser te schetsen. Dat betekent dat ik foto’s plaats die voor mij hoogtepunten hebben betekent, en dat zijn niet noodzakelijkerwijs foto’s van de grootste vissen. Wel een paar natuurlijk! Dit wordt het 125e verslag van 2012. Veel plezier!

Ik begin maar meteen met het meest heikele onderwerp van allemaal. En om af te trappen gooi ik maar meteen de knuppel in het hoenderhok: ‘Internet is nep!’ En dat moet ik dan onmiddellijk nuanceren anders gaat het mis. Toen ik in 2003 begon met een blog waren er precies 7 websites van enige betekenis die over sportvissen gingen. Er waren er wel meer maar die werden niet onderhouden of werkten niet of nauwelijks. In dat grijze verleden moest je minimaal enige kennis van HTML hebben om iets werkends online te zetten en te houden. Inmiddels is het 2012+ en kan iedere boerenlul het woord verkondigen. Als je drie keer je linkermuisknop weet te vinden heb je anno 2013 een blog! En eentje die er nog goed uit ziet ook.

Dus elke Jan Doedel heeft tegenwoordig zijn eigen ‘website’. Dat is op zich best slecht nieuws maar aan de andere kant ook weer niet. De mensen die wel degelijk wat te vertellen hebben en voorheen de technische kennis ontbeerden om online te gaan, zijn er nu ook! Dat is dan meteen ook de enige felle ster die schittert aan het internet-firmament. Het is slechts de taak aan de fervente surfer om die pareltjes er uit te pikken.

Ik moet toch wat zeggen over FaceBook. Ik ben er zelf nu een klein jaartje mee bezig en ik gebruik het louter als portaal naar mijn website of voor het posten van creatieve grollen. Voor mijn gevoel ben ik daar, samen met wat gelijkgestemden, redelijk uniek in. FaceBook draait om plaatjes. Plaats iets slims en waarlijk interessants en de Likes en Comments zijn op één hand te tellen. Plaats een blote tiet, een dikke vis of iets anders onzinnigs en je komt bandbreedte te kort! FaceBook is nog nepper dan internet! Een zachte, natte scheet die gewoon niet lekker ruikt maar er wel uit moet. Ik ruft gezellig mee maar wel met tegenzin.

Terug naar de visserij dan maar! Ik kan er vrij kort over zijn. Het jaar 2012 is voor mij op karpergebied het meest succesvolle jaar ooit geweest. Zowel relatief als absoluut. Mijn sessies in 2012 waren talrijk maar kort, de resultaten waren geweldig! Nooit eerder ving ik in zo’n korte totaaltijd, zo veel vissen. Enorme veel ukkies, een aanzienlijk aantal 10kg+ vissen en zelfs een paar dertigers vonden mijn net. Dat laatste is echt bijzonder omdat ik slechts één keer op een put viste waar grote vissen redelijk ‘common’ zijn. Al mijn grote vissen kwamen van open boezemwater! En daar ben ik zeer gelukkig onder.

Het roofvissen is er een beetje ingeschoten in 2012, de keren dat ik ging was het echter bijna altijd raak. Zelfs een paar meters waren de lul, diverse hoge zeventiger-snoekbaarzen en zelfs een heuse veertigplus baars was tijdelijk de haas. Ik wil niet blasé klinken maar dat kleine grut doet me nog maar bar weinig. Best wel kut eigenlijk, dat besef ik me terdege, maar ik vertel het gewoon zoals het is. Het gaat om beleving weet je nog? Wat ik echter nooit heb verloren is de hoop op die ene dikke! Iedere keer als ik op pad ga dan weet ik dat het kan gebeuren, daarom ga ik. Daarom ga ik.

Ook in 2012 waren mijn vismaten talrijk. Trapte ik het jaar af met Ole, daarna volgden Pim, Rick, Sander, Andres, Gerard, Tsak, André en Boudewijn (en de rest, sorry). Met name met die laatste ben ik vaak op pad geweest. Wij zitten wat visserij vaak eng veel op één lijn. Daarnaast ben ik dankzij hem ook weer een paar keer met de pen op pad geweest en heb in 2012 mijn eerste drijvende-korst-vis gevangen. Veel belangrijker is dat ik met Boudewijn een moeilijk te omschrijven gevoel deel. Een bepaald soort toewijding, een soort van beleving. Heel fijn. Bedankt meneer Margadant voor een mooi visjaar. Dat meen ik.

Vissen beheerst mijn leven. In 2012 publiceerde ik 6 keer in Dé Karperwereld en 6 keer in Dé Roofvis. Ik schreef een artikel voor het nieuwe magazine ‘Houden van Vissen’ en plaatste een lang artikel op Carpcrossing.com. 2012 is het jaar dat ik mezelf teammember van Martin SB mocht gaan noemen. Mede dankzij de topballen van deze firma wist ik mijn resultaten te halen. Als voorzitter van de prachtige Stichting PeuterFonds mocht ik ook in 2012 weer deel uit maken van een grote groep mensen die slechts één doelstelling heeft: het blij maken van zieke kinderen aan de waterkant. Een grote verantwoordelijkheid, een groter genoegen. En tenslotte, in 2012 werd ik hoofdredacteur van het AHV VISSEN magazine. Met meer dan 16.000 leden en een lezersbereik van ruim 50.000, een hele uitdaging. Maar het is gelukt. Alles is gelukt. Waarom? Omdat ik echt oprecht een visser ben. In mijn hart, in mijn nieren, in mijn Kleine Grote Man. Wat een topper is hij trouwens!

Ik ben blij. Ik ben blij met mijn leven. Ik ben blij met mijn visserij. Ik ben blij met de mensen met wie ik mag vissen. Ik ben het meest blij met Ran. Ran is mijn Kleine Grote Man. Ran de Man! In 2013 gaan wij samen op pad, vaak op pad. Iedere vis is voor hem, ik doe een stapje terug en geniet. Ik ga zo hard genieten dat mijn toch als zo gegroefde kop nog kreukeliger wordt.

Ik wens iedereen een gezond 2013 toe. Met af en toe een vis maar vooral met veel beleving. Geniet! Doe dat nou maar. Tot 1 februari!