Winterpret in 'De Lijkengang'

Terwijl ik lekker op Texel aan het uitwaaien ben, is Ole vast begonnen met voeren. Voeren? De eerste week van januari bij een watertemperatuur die zo rond de 5 graden schommelt? Is dat wel verstandig? Ja, dat is verstandig, heel verstandig mag ik wel zeggen.

Op 6 minuten van mijn huis bevindt zich de plek. Een gracht in Amsterdam dus. Mochten we iets vangen, dan hebben we bij voorbaat al besloten dat ik gewoon foto’s plaats zonder deze te Photoshoppen. Er vist hier verder nooit iemand op karper en het enige risico dat wij lopen is dat we zelf afgelegd worden. Die gok willen we wel nemen, effe geen geheimzinnigheid, wat een verademing!

De ‘Lijkengang’. Zo noemen we de onderdoorgang alwaar we links en rechts een rig tegen de peilers aan parkeren. Beide voorzien van een 15mm balletje, de ene met een plastic maisje, de andere met een gaypink popupje. Hengel drie gaat onder de volgende onderdoorgang. Hengel 4 hebben we thuis gelaten. Zo is het genoeg. De naam ‘Lijkengang’ is niet zo maar gekozen. Deze brug staat er bekend om dat er relatief veel lijken zijn geborgen. Om de één of andere reden wordt hier veel vuil aan getrokken. Misschien door de stroming van het nabij gelegen marktkanaal alwaar veel beroepsvaart is? Geen idee, maar veel vuil betekent ook veel voedsel en dus… Vis!

De lijkengang...
Gisterenochtend. Op de man een rodpod, drie hengels dus, wat lood, boilies, een cameraatje en een zakje brood. Geen stoel, geen plu, geen shelter. Om 10.40 uur liggen we in. De overbuurman, een vriend van Ole, staat binnen een paar minuten naast ons. Met cappuccino en een koekje! Kijk, dat is nou weer leuk. Tien minuten later is hij weg en we kijken elkaar aan. Zou het wat worden vandaag? Het kan zomaar. We kunnen echter ook vier uur voor lul zitten. Dat laatste gebeurt niet want wat volgt is bizar. Nog voor 11.00 uur vertrekt de middelste rig. Eén piepje en de hengel trekt krom, das genoeg voor mij om de vis te blokken en uit de buurt van een dukdalf te sturen. Tering! Het is 8 januari en ik sta te drillen! In de gracht! Op spuugafstand van mijn huis.

Prachtig minischubje, binnen het kwartier!
Tien minuten later is het de beurt aan Ole. Een exacte kopie van de eerste aanbeet. Alleen is de vis beduidend groter. Vol ongeloof landen we de eerste twintiger van het jaar. Waar moet dit heen? En weer gaan er er 5 verkruimelde ballen en zes maiskorrels op de rig. Beter dan dit wordt het toch niet? Jawel. Het wordt wel beter!

Ole's eerste vis van 2012, meteen maar een twintiger...

Alle vissen kakken ons voer uit!
Gekkenhuis, dat is het. Want 45 minuten nadat we zijn begonnen, mag er alweer geschept worden. Dit kan toch helemaal niet? Dit zijn Bosbaanpraktijken van een jaar of 10 geleden! Alleen hebben de vissen hier wel een bek. En gave bekken ook nog eens. Ook ik vang mijn eerste 20-plusser van het jaar. De euforie is compleet.

10,1kg voor pappie!
Een vol kwartier gebeurt er niets. Dan een fluiter. De eerste echte van de dag. Eentje uit de categorie 'streep'. Maar de niegus slaat toe. Direct nadat Ollie de hengel heeft opgepakt is het contact verdwenen. Shit, nog maar eens proberen. De tussenpozes tussen de aanbeten worden allengs groter. Deze keer staan we een half uur te niksen. Tot die verlossende piepjes uit de rechter-Fox ons weer in de drilmodus brengen. Ollie drilt een kogelrond spiegeltje van een pondje of 16. Hoezeer de eerste drie vissen zo perfect gehaakt zaten, lijkt nu de niegus er in te zitten. Want weer valt de vis er af. Alleen nu na twee minuten drillen en terwijl de vis al schepklaar leek. Jammer. Om het leed te verzachten gaan we stadsduiven voeren met mais. Uiteindelijk kan ik er gewoon eentje oppakken. Die beesten zijn behalve lelijk dus ook nog eens gruwelijk stom.

De hele tijd schooien en nu niet happen. Jammer hoor!

Ons druiprekje!
We kijken elkaar maar eens aan. Wat gaan we doen? Ole moet eigenlijk nog wel een vis vangen. Drie runs en slechts één vis is niet goed. We verversen aldus de boel en besluiten de drie uur vol te maken. Een wijs besluit. Ole zet de zaken op een rijtje en jast de vierde vis van de dag de kant op. Nu kunnen we met een tevreden gevoel de kroeg in!

De laatste dril!

Klaar!
Steenkoud maar uiterst content ruimen we de boel op. Praten nog even met een vriendelijk junk die op zoek is naar zijn dealer. Hij heeft coke nodig, om te roken, niet om te snuiven. We wijzen hem de dichtstbijzijnde coffeeshop. Die kunnen hem vast wel verder helpen.

Warm worden en naborrelen in de kroeg met live-muziek!
Met een rottend net en een riekende mat schuiven we gezellig aan bij een paar oudere dames in de kroeg. Drinken een pintje en gloeien en meuren nog een uurtje na. De bank lonkt, ik ga naar huis en doe een vettig tukje op de brede driezitter. Het leven is goed!