Koddig...

Iets heel anders deze keer. Vandaag ging ik op vispad met een minimensje. Een koddig kereltje dat al aardig hengelen kan maar nog nooit een karper wist te klatsen. Ik zou dat wel even regelen... Niet dus.

Gevoerd hebben we. Wel één dag. Dat moet dus goed komen. Ik maak me overigens geen zorgen. Nooit heb ik hier geblankt, zonder te voeren minimaal 3 vissen in 5 uur. Grut, maar vis is vis, zeker als je 7 bent. Stel je toch eens voor. Je bent 7. Je hebt de lol van witjes tikken al aardig onder je knietje, hebt zelfs al een paar grachtenpalingen weten te vangen en als klap op de vuurpijl staat je PR snoek op 75cm. En dat met een baitcaster! Jerkend met een hybride! Dan doe je iets goed, hoogste tijd voor een karper dus.

Binnenhalen die handel...
Het klopt bij aankomst allemaal wel. Het water bruist van de vis. Draaiers, slurpers, bellenmakers. Maar nog geen 5 minuten later lijkt het water dood. Dat water staat trouwens erg laag en heeft een raar kleurtje, koffie met teveel melk zeg maar.

Geen plu, wel een jas...
En dus gebeurt er geen moer. We zien geen vis meer en tot overmaat van ramp gaat het motten. En geen plu! Maar die kleine vindt het allemaal prachtig en gaat een spelletje op pappa's 06 doen in zijn warmtejas. Heerlijk dit!

Geen enkel geklaag!
En pappa doet echt zijn best. Kruimelt wat balletjes, wat mini-pelletjes gaan de majem in, het mag allemaal niet baten. Vier uur lang blanken we. En dan gaan we naar huis en richting warme choco en een plak ontbijtkoek. Mijn minimensje valt onderweg in slaap. Thuis vraag ik of hij het leuk vond. Zijn antwoord is duidelijk: "Wanneer gaan we weer?