Runs en ratten...

Iets anders, ik wil iets anders… En dus doe ik iets anders! Ik ga naar de Wetlands, dat is niet nieuw, maar deze keer ga ik een avondje ‘pakken’. Dat heb ik nog niet eerder gedaan omdat ik het gewoon niet heel verstandig vind om in het donker in het water te zitten. Een paar diepe kuilen en wat grote brokken hout kunnen me doen vallen of struikelen, dat is overdag al vervelend, in het donker best link. Maar ik ken de plek inmiddels zo goed dat ik vertrouw op mijn ingebouwde GPS en dus ga ik toch.

 

De zon is al onder wanneer ik arriveer, dat betekent dat het nog hooguit een half uurtje licht is. En dus ben ik extra rap met opzetten. Eerst de stoel in het water, dan de pod in elkaar en de hengels er op. Dan met de katapult om mijn nek en 30 boilies in mijn zak de boel inwerpen. Iedere rig krijgt 10 boilies, dat moet voldoende zijn. Het is voldoende. Na een half uur, het is inmiddels donker, schrik ik op door een harde run op de diepe hengel. Tof! Ik maak me nu wel enigszins zorgen, hier had ik nog niet over nagedacht, wat te doen als de vis zich vast zwemt? Dat is vrijwel standaard hier, een paar keer ben ik verder het water in gestapt om de vis te ‘halen’, dat ga ik nu dus echt niet doen. De vis werkt gelukkig mee en mijn eerste avondschub van de Wetlands is na 5 minuten een feit!

 

Lekker lang en weer van die enorme borstvinnen... 

 

Vol op de Monstercrab!

 

Op dat moment gaat mijn telefoon. Het is Sander, of ik zin heb in een biertje, hij is vlakbij mijn huis. Ik vertel dat ik zit te vissen, hij zegt wel even langs te komen. Mooi! Dat scheelt een hoop gekloot in het donker om foto’s te maken met de afstandsbediening! Drie kwartier later hoor ik gescharrel in de bosjes achter mij, het is Sander. Ik stap de kant op en schud hem de kleverige klauw. En dan maak ik een soort van halve salto achterover, direct gevolgd door een pirouette en een dubbele flikflak met enkele schroef. Waarom? Wel, de rechterhengel dreigt door iets lomps uit de pod gesleurd te worden. Game on! 

Ik storm door het water en weet onbewust iedere boomstronk en elke kuil te vermijden. De dril is iets heftiger dan de vorige, maar ook deze vis peinst er niet over om zich vast te zwemmen. Dat is wel erg prettig. Deze keer duurt het wel iets langer, tien minuten, maar dan is het ‘over en uit’ en heb ik naast een mooie schub in de zak, nu ook een toffe spieg in het net! Lekker bezig broeder! Sander mag aan de bak met de camera, dat doet hij goed.
 

Snelgroeiende Duitser, dat wordt wat over een paar jaar!

 

Als de vissen weer zwemmen en Sander is afgetaaid naar huis, chill ik na in mijn stoeltje. Het laatste uurtje vermaak ik me met het voeren en treiteren van een rat. Ik weet ‘m vol op zijn bips te raken met een halve boilie, een boze ‘squeek’ verraadt zijn irritatie. Ik kan alleen maar lachen, die dikke muis moet niet piepen, gratis voer bestaat niet! Werken voor je vreten en in dit geval betekent dat, dat-ie mij moet vermaken met malle sprongen. Na 10 halve boilies te hebben verorberd zit het beestje vol en ben ik wel weer klaar. Twee mooie vissen in vier uur hengeltijd en een circusrat, daar teken ik iedere dag voor. Piep!