P'log: The day before...

Op Facebook verhaalde ik al over mijn voornemen. Aanstaande donderdag ga ik de Kroon op mijn werk publiceren. Ik heb er lang over nagedacht, ik ving dé vis immers op 14 oktober en dat is in internet-termen gesproken ancient history. Er zijn slechts vijf mensen die naast mij alles weten, allereerst mijn beste vriend, hij heet Ran. Daarnaast heb ik drie vismaten ingelicht en Herman. Herman is de houtduif die in mijn tuin leeft.

Waarom ik er zo traag mee kom? Wel, je kan iets maar eenmaal voor de eerste keer laten zien. Ik wilde er eerst nog eventjes stiekem zelf van genieten. Ik heb nog wel meer vissen die ik nooit gepubliceerd heb om diverse redenen, die zullen pas online gaan als die vissen bewezen dood zijn. Het waarom leg ik nog wel eens uit. Een andere reden is dat ik eigenlijk niet zo veel grote vissen vang. Dat heeft niets met mijn inzet te maken, meer met de wateren die ik bevis. Ik heb bewust gekozen voor grote waterpartijen met een mooi bestand aan (veelal) kleine karper. Mooie, bijna maagdelijke vissen. Ik heb niet slecht geboerd dit jaar, hele series twintigers vonden mijn mat, de één nog mooier dan de andere. Maar er is altijd stiekem de hoop dat juist die ene big, dat onbekende varken, toch een keer langs hobbelt en zich verhapt in mijn smeuïge boilie. Dat lukte vorig jaar met die bizarre schub van 102 cm bij een prachtig gewicht. Dit jaar vang ik gewoon een spiegel op het openbaar nat waar ze zelfs in Frankrijk niet op zouden spugen. 

Deze tekst had ik ook allemaal in het verslag van morgen kunnen plaatsen, maar ik ben bang dat het dan bij plaatjes kijken blijft. En ik wilde dit toch even kwijt. Tot morgen dan maar!