Knollen op laag water...

Zondag een week geleden, de zon scheen toen nog, ging ik een dagje knollenrammen met Ran, mijn beste vriend. Dat rammen viel wel mee, maar we hadden sowieso een donders leuke middag. Lees even mee en geniet van een mooie vis, een blij bekkie en nog een paar andere leuke foto’s.

 

‘Pap?’, ‘Ja jongen?’ Zo begint het gesprek op zondagochtend. Ik voel het al aankomen. De hele week zeurt hij al of we na school in de gracht gaan vissen. Dat wil ik wel maar dan direct uit school, niet na het eten. Maar na school moet hij spelen met vriendjes, dat vind ik belangrijk en dus val ik hem dan niet lastig. Na het eten is het alweer zowat donker (wij eten vrij laat) en om dan aan de gracht te gaan vissen zie ik niet zo zitten. Het kan wel maar echt optimaal is het niet. Moeilijk uit te leggen. Maar deze zondagochtend schijnt de zon en ik weet wel een plekkie. Tsak gaat ook mee, we maken er een mannenuitje van, gezellig! 

Bij aankomst zie ik direct veel activiteit. Omdat Ran ook een VISpas heeft kunnen we dus met zes hengels vissen, twee per persoon maar de eerste is sowieso voor die kleine rakker. Wapperende staarten en grote aas-plakkaten stemmen mij blijmoedig maar dan breekt het wolkendek en op het moment dat de zon het water raakt is het direct over met de pret. Tsak en ik praten, Ran leest een boekje en bouwt een kasteel van bakstenen. Waar blijft die run dan? Eindelijk! De zon is net twee minuten verdwenen en direct is het raak, let’s do it! 

Ran doet het goed. Hij staat met mijn Lane tussen zijn benen  (zie logo) en volgt mijn aanwijzingen goed op. De slip van de Entoh heb ik stiekem wat te licht afgesteld zodat deze af en toe gierend lijn afgeeft. Het boze schubje doet echt zijn best maar kan niet op tegen de spierballen van Grote Kleine Man. Pang!

 

In de pocket! Blij blij blij!

 Vet! Zelf gedrild!!!

Een nette release is minstens zo belangrijk...

 

Tsak vangt nog een brammer en voor de rest blijft het rustig. Knollenrammen? Vergeet het maar! Hoe simpel het water ook is, zelfs hier kan je blanken. Dat hebben we niet gedaan en dat hebben we aan die stoere vent te danken die mij binnenkort vast weer die vraag gaat stellen…. ‘Pap?’