Lekker bruut!

Vorige week stelde ik al dat de Lijkengang helemaal is veranderd. Er zijn nog maar zes vissen gevangen dit jaar en dat is voor de hoeveelheid energie die er in zit, gewoon veel te weinig. Grappig detail is wel dat deze zes vissen in paartjes kwamen. Drie keer werden er twee vissen gevangen… Een paar dagen geleden besloot ik tot een korte avondsessie. Gewoon omdat het kan…

 

Eigenlijk zou ik vanavond gewoon thuis zijn maar het is zo zwoel dat ik gewoon weg moet! Twee uurtjes, dat moet genoeg zijn voor een frisse neus en misschien wel een vis. En zo komt het dat ik even voor 21.00 uur het ijzeren ros bestijg en richting de Lijkengang trap. De rigspot die vorig jaar echt de superhotspot was, heeft dit jaar maar één enkele vis opgeleverd en dus besluit ik de onderlijn voor de verandering ergens anders te parkeren. Je probeert eens wat. Als ik een biertje opentrek en tevreden naar het water en de opstelling van mijn stokken kijk, weet ik nog niet dat er iets moois te gebeuren staat. Iets moois maar vooral iets spannends! 

 

Ik moet pissen. Dat heb ik iedere dag! Als het meeste volk uit het zicht is ‘unleash’ ik de cobra en vestig een nieuw record ver-plassen. Met de laatste druppels trakteer ik een huisjesslak op een golden shower, het beestje is ‘not amused’ en trekt zich terug. Juist als ik aan het afslaan ben (sommige mannen knijpen af, ik sla af), vertrekt de hengel die op de nieuwe plek ligt. Shit!

 

Ik heb de rig een meter of 7 uit de kant geplaatst, juist daar waar de lelies eindigen. De vis is echter parallel aan de oever gezwommen en weeft zich een weg door het struikgewas. Als ik de hengel eindelijk uit de steunen ruk heeft de vis al 20 meter lijn te pakken. De eerste 5 meter krijg ik vrij eenvoudig los door zachtjes te pompen. Lijn strak, lijn los. Ondertussen varen er een hoop bootjes langs. Dan lijkt alles vast te zitten! Ik leg de hengel terug op de steunen en laat de lijn slap. Twee minuten later begint de vis weer te zwemmen, hij hangt nog! Maar er lijkt wel iets op de lijn te liggen! Alsof de vis onder een tak is door gezwommen, ik voel die tak veren als ik spanning op de lijn zet. Ik geef nog meer lijn, nog meer bootjes varen langs. Dan zie ik een kolk, 5 meter uit de overkant! De vis heeft dus iets van 40 meter lijn en met die bootjes gaat dit echt link worden. Ik zet veel kracht en de ‘tak’ wipt op! 

 

Maar de vis heeft nu idioot veel speelruimte. Als de karper naar rechts speert zit ik al direct met mijn lijn om een dukdalf. Die staat gelukkig maar een meter of drie uit de kant en door de hengel recht omhoog te houden en aan de cone vast te houden weet ik dit gevaar te slechten. Maar de vis is nog niet klaar met me! De volgende dukdalf is in zicht en dat is duidelijk het doel van mijn tegenstander. Ik moet blokken. Keihard, ik hang echt in de hengel! Precies op tijd! Ik weet bijna zeker dat de baarddraden het geïmpregneerde hout hebben geraakt voordat de vis kantelde. Bizar. Dan is het over en kan ik simpel het beest uitdrillen. Bam!

 

Gerechtigheid!

Het is een forse schubkarper, lekker bruut, midtwintig en dat is dan ook meteen de grootste van het jaar hier. Ik ben er erg blij mee en feitelijk ook meteen klaar. En dus pak ik in. Nog voor elven ben ik alweer thuis, zo hoort vissen eigenlijk gewoon te zijn…