Aan het begin van dit millennium besloot ik te gaan karpervissen
op een ‘grote’ zandwinplas. Het water waar ik al 20 jaar met veel plezier op
baars en paling viste en waar ik mijn eerste snoek ooit ving. Dit water noemde
ik gemakshalve het KKW (Kneiter-Klats-Water). Ik vond het echt supermoeilijk en
mijn vangsten bewezen dat. In drie jaar tijd en vele honderden uren, wist ik
slechts 8 vissen te vangen. Maar toen viel het kwartje! Ik paste mijn visserij
drastisch aan en opeens ving ik echt goed vis. Blanken was er niet meer bij en
het carbon stond krommer dan ooit. Het wat opeens makkelijk geworden. Na 50
vissen in twee maanden tijd in evenzoveel visuren (bijna dan), kwam ik er
achter dat ik iets miste! Het was ‘gewoon’ geworden, de kick van een run werd
alsmaar minder. En uiteindelijk is dat de reden dat ik vis; het doorgronden van
een water en met een bonkend hart staan drillen. Om ‘af te ronden’, viste ik
een winter door en ook dat werd een groot succes. Een prachtig moment om af te
taaien en nieuwe visgronden te zoeken.
Ik kan nog wel een
paar voorbeelden noemen. Het meest recente is natuurlijk de Lijkengang. Maar
dat is juist van ‘makkelijk’ opeens ‘lastig’ geworden! Uiterst irritant kan ik
je brommen! Dat ik slecht vang is tot daar en toe maar dat ik het niet begrijp
frustreert mij nog het meest! Enfin, wat is jouw verhaal? Zoek jij ook telkens
naar nieuwe uitdagingen? Kan jij ‘moeilijk’ naar ‘makkelijk’ ombuigen? En wat
vind je moeilijk?
Tenslotte, het gaat hier om persoonlijke meningen. Het is
niet mijn bedoeling om ‘mensen’ te gaan overtuigen van de mijne. Wat ik wel wil
is proberen te schetsen hoe ik mijn visserij beleef en wil blijven beleven en
ben daarbij tegelijkertijd hoe jullie ‘er in staan’! Wordt dus vervolgd! O ja,
mocht je liever anoniem blijven, dan kan je me natuurlijk ook mailen! rolfbouman@gmail.com
Check vooral ook even:
BeantwoordenVerwijderenhttps://www.facebook.com/boumanrolf
Daar wordt echt leuk gepost door mensen met een mening...
Groot gedacht kan elk water als moeilijk water worden beschouwd. Je kunt het jezelf zo moeilijk maken als je zelf wilt. Het is maar wat je wilt vangen en hoe je wilt vissen. Zie je jezelf al met de vlok vissen op het Noordzeekanaal op karper? Ook zou ik niemand aanraden om op zeelt te gaan vissen in de Grensmaas. Terwijl het tegelijkertijd wél uitdagingen zijn. Maar waar ligt de grens tussen idioterie en de uitdaging opzoeken? Een Atlantische steur vangen op de Rijn is mogelijk. Maar zeg je dan:
BeantwoordenVerwijderenA: De Rijn is moeilijk water voor die soort.
B: De Rijn is het verkeerde water om een reële kans te maken voor die doelstelling.
Zelf zoek ik de moeilijkheden expres op door steeds nieuwe soorten te willen vangen. Je begint aan elke nieuwe soort weer als amateur. Juist het ombuigen van moeilijk naar makkelijk is het kunstje wat mij voldoening geeft. Elke keer op dezelfde manier op dezelfde stek dezelfde mooie vissen vangen is juist geen kunst. Maar als dat iemand voldoening geeft ben ik de laatste die zegt dat ie dat ie er mee moet ophouden. Iedereen moet doen wat hem of haar het gelukkigste maakt.
Mooie post Frank! De kern van je verhaal is (lijkt mij) het continu op zoek gaan naar nieuwe uitdagingen. Inderdaad ieder voor zich maar jouw manier bevalt mij wel! :)
BeantwoordenVerwijderenThanx Rolf. Prima samengevat! :)
BeantwoordenVerwijderen