De vogel is gevlogen...

Begin oktober 2016… Ik zit op de wipstoel, ik doe teveel; PeuterFonds, SDZ (jeugdvoetbal), Martin SB, Rigsolutions, AHV VISSEN magazine, ROTS outdoor, vissen. En daarnaast ook nog een gezin en een huishouden, ook niet onbelangrijk. Ik doe teveel en ik lijd er onder en ik krijg er onvoldoende voor terug. Raar om te horen uit de mond van iemand die slapen een ‘waste of time’ vindt en een ‘tandje erbij’ als levensmotto placht te bezigen. Het is ook een constatering die ik in eerste instantie ontken, ik ben toch geen watje? Eind 2015 besloot ik te stoppen met publiceren in iedere Dé Karperwereld, dat luchtte op, nu ben ik op zoek naar (nog) meer ruimte in mijn hoofd.

Het zaadje is geplant, ik weet dat er iets moet gebeuren. Ergens moet de stekker er uit, ik moet wat ruimte scheppen om mij te ontspannen, stom tv kijken of zo. En ik moet eens wat meer aan mijzelf gaan denken, ik doe teveel voor anderen, hartstikke leuk en bevredigend hoor. Het leven schrijdt echter voort en wordt met de dag duurder, ergens moet geld vandaan komen. Moet ik dan stoppen met het PeuterFonds? Mijn kindje opgeven? Dat zal veel ruimte en lucht geven. Of zal ik mijn ‘baan’ als pupillentrainer/coach opzeggen? Dat kost mij sowieso minimaal 10 uur in de week. Ik kan het niet, niet nu, ik beleef er teveel plezier aan. Wat dan?

Ik wandel het lijstje door, of nee, ik sprint er doorheen. Bij Martin SB en Rigsolutions kom ik tot een abrupte halt. Ik weet het eigenlijk al direct, hier moet ik een keuze maken. Hier ergens moet de lucht vandaan komen. Stoppen met Martin SB? Een optie. Stoppen met Piet? Ook een optie. Ik weeg en weeg en weeg, maar eigenlijk weet ik het al. Bij Martin ben ik ‘part of the family’ en bezig aan iets heel moois en heb ik het gevoel dat ik echt van constructief belang ben/kan zijn én dat er meer in zit op de lange termijn. Bij Piet ben ik vooral degene die tegengas geeft en dat is ook mijn taak, daarvoor heeft Piet mij destijds gevraagd. Ik ben er uit.

 

Het beste van het beste!

Begin november, ik bel Piet: ‘Piet, ik stop’ en leg het uit in een lang en best emotioneel gesprek. Piet is een loyaal en royaal mens, misschien wel iets té royaal, daar wordt gebruik van gemaakt door sommigen. Ik zit zo niet in elkaar, ik wil werken voor mijn spullen en ik doe eenvoudigweg te weinig terwijl het wel continu door mijn hoofd spookt. Piet baalt, ik baal en eigenlijk is het allemaal kut. Maar het is wel goed zo. Als ik de telefoon neerleg loop ik naar de koelkast, trap een fles wit naar achteren en slaap luidruchtig en onrustig. Het is echter goed zo.

 

Piet, bedankt man, je bent een goud mens!

We leven nu bijna twee maanden later en ik voel de rust wederkeren. Echt bizar hoe dingen soms werken. Piet is een geweldige kerel en zijn Rigsolutions is fantastisch, ik vis er mee en blijf er mee vissen. In al die jaren ben ik werkelijk geen enkele keer teleurgesteld geweest in de producten van PVRS. Vanaf nu ga ik ze gewoon kopen. Met een minder volle kop en wat meer aandacht voor mijn directe omgeving. Piet bedankt, je bent een mooi mens! Ik bewonder je en ik heb respect voor je. En dat gaat nooit veranderen. En dat meen ik gabber! 

Wordt vervolgd…