2016 - jaarverslag

Eigenlijk besef ik mij nu pas dat 2016 een heel ander visjaar was dan al die daarvoor. De meest opmerkelijk feitjes zijn dat ik bijna alleen maar op karper heb gevist en nauwelijks heb geblogd. Op Facebook ben ik echter wel zeer actief en actueel. Ik blijf het leuk vinden om te delen en put nog steeds energie uit leuke reacties. Toch heb ik besloten NatVlees vanaf 1 januari 2017 weer nieuw leven in te blazen; de reden is dat het minder oppervlakkig én vergankelijk is dan welke social media dan ook. Een mooie mix tussen de twee lijkt mij ideaal.

Ik ben een ongeduldig mens. Ik irriteer mij al rap wanneer mensen mij niet snappen, geen initiatief tonen of te traag anticiperen op omstandigheden. Voor vissen geldt hetzelfde, het moet snel gebeuren! Anders begrijp ik het niet en daar word ik dan weer onrustig van. In 2016 ben ik onrustiger dan ooit geweest, en dat heeft geresulteerd in mijn meest effectieve visjaar ooit. Nooit eerder ving ik zoveel grote, mooie en bijzondere vissen in zo weinig vistijd. Heel vaak, heel kort vissen, dat is wat ik gedaan heb in het afgelopen jaar. Soms meerdere sessies op een dag, ontzettend veel kijken, voeren, op mijn bek gaan en uiteindelijk pakken waar ik recht op meende te hebben.

 Een dwarrelboefje uit de gracht... 

Bij vissen is één ding het allerbelangrijkste: INZET!

Nog steeds ben ik van mening dat statisch peuteren veel effectiever is dan nachten bivakkeren aan een groot nat. Misschien dat de eindscore bij dat laatste wel hoger ligt (alhoewel ik dat ook sterk betwijfel), het uur/vis-coëfficiënt komt niet in de buurt van die eerste manier van vissen. De vorige twee projecten leverde mij 15 vissen in 17 uur (5 sessies) en 11 vissen in 17 uur (4 sessies) op. Ik vreet mijn onthaakmat op als een andere visser dat in een nachtje zou kunnen evenaren op desbetreffende wateren.

 

Mijn grootste ooit! 

En dat brengt me bij water. Ik ben goed op de hoogte van wat er zoal rondzwemt in de Amsterdamse wateren. Ik denk redelijk te weten waar de 30 grootste vissen van 020 zwemmen. Dat is op zich niet zo heel moeilijk, gewoon een kwestie van gezond verstand. In 2016 heb ik precies 0 (nul) sessies gedaan op die wateren. Ik wil heel graag een grote vis vangen, maar nog steeds liever wat kleiner maar met een bek en zonder naam. Ik heb dus vooral gevist op groot, open water. Van het NZK tot de twee boezemstelsels die Amsterdam rijk is. Best bijzonder dat ik ‘against all odds’ toch een paar keer een jubeldansje mocht maken en zelfs mijn PR karper heb gevangen in 2016! De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik ook een aantal afgesloten waterpartijtjes heb getrakteerd op sappige bolletjes en vies scherpe haken, dat vonden de karpers niet leuk!

 

 Het NZK blijft lonken...

 

Dan doet formaat er echt niet meer toe! Wat een topvis! 

Ongeduldig dus, en inmiddels ook een beetje mensenschuw. Althans, ‘andere karpervissers-schuw’. Het blijkt anno nu echter nog steeds mogelijk te zijn je eigen ding te doen mits je bereid bent ver te gaan en te investeren, dat heet inzet. Voeren vind ik leuk, op ieder moment van het jaar onderhoud ik 3 voerplekken, soms bevis ik deze niet eens. Ik vind het zo fijn om door weer en wind, vaak in het donker en helemaal alleen, door bramenstruiken te worstelen, te ploegen door moerasachtige mangroven, 15km te fietsen om 23.00 uur in de avond i.v.m. een biertje teveel en weer terug. Ik moet, ik zal, ik wil en ik ga voeren!

 

De Ebro was in 2016 niet gul voor mij, deze vis maakte een hoop goed... 

Ongeduldig dus, en de bereidheid te investeren op ieder moment denkbaar. Dat heeft consequenties. In 2016 heb ik heel vaak alleen gevist, misschien wel te vaak. De keren dat ik een ‘social’ deed was het iedere keer op mijn initiatief en op door mij zorgvuldig aangelegde voerplekken. Dat is een keuze, zit je altijd alleen in een bosje dan verpieter en vervreemd je; van de werkelijkheid. Hoe ik daar in 2017 mee om zal gaan, dat weet ik nog niet. Vissen is voor mij een heel belangrijk onderdeel van mijn leven. En dan niet het louter binnendrillen van een vis, dat is slechts het laatste puzzelstukje, de grootste lol zit ‘m in de voorpret. De voorpret, het bedenken, uitvoeren en uiteindelijk - Hopelijk! Vaak genoeg niet hoor - zegevieren!

 

 Een oude bekende, maar nu echt op topgewicht!

 Bruter wordt het niet; op zicht gevangen...

Projecter voor later... 

In 2017 kan ik eindelijk zeggen dat ik mijn inkomen voor 100% uit de sportvisserij haal, dat was een streven en dat is me gelukt. Het is allemaal niet veel, maar genoeg om een comfortabel en gelukkig leven te leiden met diegenen die mij lief zijn. Dat is misschien wel het beste nieuws dat ik hier kan melden.

 

 Groot water rules!

 Voor de tweede keer op mijn mat, een oude hoetertoeter...

 

Mijn novembervis, wat een feest! 

Als ik de woorden hierboven zo eens teruglees, dan valt mij de serieuze toon op. Ik ben dan ook bloedserieus. In 2017 zal ik op NatVlees uiteraard ook wat luchtiger verhalen over dingen en gedoe, maar nu even niet. Vissen is een hobby en voor mij ook mijn passie en mijn brood. ‘Ga je nou alweer vissen?’ hoor ik geregeld wanneer ik met mijn foedraaltje op mijn nek de straat uitwandel, mijn antwoord luidt dan steevast: ‘Ik ga werken!’

 

Ik ga werken... ;) 

Fijn 2017 en tot snel!

Bruut en rauw, zo mogen ze allemaal zijn!