Mooi, groot en bruut...

Op maandag 19 oktober kwam ik terug uit Frankrijk na de visweek aan de Lot. Al op de korte vlucht naar huis begonnen er allerlei visplannetjes in mijn snode brein op te borrelen. Zo kwam het dat ik diezelfde avond nog met een emmertje verse boilies op pad ging om twee plekken aan te voeren. Graag neem ik jullie in dit verslag mee naar drie verschillende wateren, ieder met z’n eigen bestand, gebruiksaanwijzing en uitdaging.

 

Het restje oktober en de eerste twee weken van november staan voor mij in het teken van diverse opdrachten en werkzaamheden. Zo werkt dat bij mij, af en toe heb ik het heel druk, maak ik lange dagen en dan heb ik opeens weer zeeën van tijd. Van vissen komt het in eerste instantie dus totaal niet, voeren doe ik echter wel iedere dag, dat is mijn uitje… Ik heb drie wateren geselecteerd, twee daarvan voorzie ik van voer, bij water drie ga ik alleen maar kijken. Mocht ik wat zien zwemmen dan ga ik er vissen. Het is half november als ik opeens wat schimmen zie scharrelen, de deadlines zijn weer gehaald en dus scheur ik naar huis en haal de hengels op. 

Water 3

Als ik na een uurtje weer terug ben constateer ik dat het handje voer, dat ik gewoon bovenop de twee schimmen strooide, compleet verdwenen is. Drie hengels worden in stelling gebracht. Op twee, drie en vijf meter. Slap lijntje, handje gekraakte boilies er overheen en wachten maar. Het is de driemeterstok die als eerste tot leven komt, dat is ook meteen de enige die tegen een obstakel aan ligt en ik moet vol in de hengel hangen om de vis te blokken en te keren. Even lijkt het mis te gaan als de vis toch om een paal weet te zwemmen, maar die actie is gelukkig van korte duur want de karper keert weldra op zijn vinnen terug. Even later moet ik slikken als ik in mijn net kijk, wat een ontzettend mooie vis! De twee uur die volgen leveren nog twee schubs op en ik ben dus alweer verzadigd.

 

Wat een ontzettend mooie vis!

Water 2

Dit water heb ik al bijna vier weken bevoert als ik er voor het eerst ga vissen. De eerste korte sessie levert een klein schubje op, sessie twee doet mij paf staan. Als ik die bewuste vooravond met mijn spullen naar de plek zwoeg, trekt de wind aan en een zwarte lucht komt angstaanjagend snel dichterbij. Ik haast mij om de boel in te leggen, als alles gereed is kijk ik op de klok, het is 19.30 uur. Als ik even later weer op mijn telefoon kijk is het 19.51 uur. Inmiddels sta ik te zweten in mijn winterpak en stink ik aan alle kanten naar vis. De karper die ik zojuist landde heb ik even in een zak gehangen want de snoeiharde wind en de gierende regen is nu echt even te gortig. Weerplaza geeft aan dat het over een half uurtje droog wordt, daar wacht ik dan maar op. Als ik om 20.30 uur de vis voor de tweede keer binnen een uur de kant op hijs moet ik twee keer kijken, wat een gevaarte!

Veel groter hoeven ze van mij niet te worden, wat een gevaarte!

Water 1
Water 1 is een gracht vlakbij mijn huis. Op 26 november, dus na bijna 6 weken, doe ik er mijn eerste avondsessie en vang direct een mooie spiegel. De zondag er op, 29 november dus, volgt mijn tweede sessie. Ook deze keer mag het carbon krom en weer vang ik een spiegel. Een echte rauwe grachtenboef, ik zit alweer op een wolk!

 

Rauw en ruig, een echt grachtenboefje!

November was een ruige maand, vistechnisch was het bijna optimaal te noemen. Stabiel weer, veelal harde ZW-wind, niet te lage temperaturen en af en toe wat plensbuien. Ik heb wat gebaarsd, hier en daar een snoek gevangen en twee dozijn karpers tijdelijk gepierced. Deze drie hierboven wilde ik jullie niet onthouden, in volgorde; mooi, groot en bruut. Precies waar ik van houd, ik ben een gelukkig mens wat ik je brom.