Een week aan de Lot...

De rivier de Lot meandert 481 kilometer door de Dordogne, ontspringt in Lozère en mondt uit in de rivier de Garonne. Omgeven door rollende heuvels, kalkstenen kliffen en mijlen aan wijnranken, alwaar de Dordogne natuurlijk wereldwijd bekend om staat, is het goed toefen aan de oevers van deze Zuid-Franse rivier. Met de auto ben je vanaf Utrecht 1100 onderweg, met Transavia vlieg je vanaf Rotterdam in een dik uurtje naar Bergerac. Boudewijn en ik kozen voor het laatste. Half oktober reisden wij af voor een weekje keihard hengelen op een ruige rivier, hier ons relaas…

 

Voorpret

De voorpret is al leuk. Weken voordat wij vertrekken, zijn we al bezig met de voorbereidingen. Wat nemen we mee? En wat moeten we niet vergeten? Met 30 kg de man aan ruimbagage en nog eens 10 kilo aan handbagage komen we een heel end. In principe nemen we alles mee behalve hengels, netten en matten. Die lenen we van Hans Dumont, de uitbater ter plaatse van Soul of the Lot. Hij is ook de man die ons ophaalt van het vliegveldje van Bergerac en ons in een uurtje naar de Lot ter hoogte van Saint-Sylvestre brengt. Daar drijft ons huis voor de komende week. ‘Eerste nacht hotelletje pakken mannen?’ vraagt Hans ons. We kijken hem aan alsof er iets ernstig mis met hem is… Niks daarvan! We gaan vissen.

 De hengels krom kijken lukt niet erg…

Deze jongen houdt ons de hele week in de gaten…

Bizarre luchten…

 ‘Ons’ stuwdeel van de Lot is exact 16 km lang en onze boot ligt ongeveer in het midden geparkeerd. We staan al direct voor een keuze dus. Stroomop- of stroomafwaarts? We kiezen voor het laatste en na wat boodschappen in de lokale supermarché tuffen we al snel het avontuur tegemoet. Boudewijn is hier al eerder geweest, aan de hand van zijn kennis beginnen we met het uitpeilen en aanvoeren van diverse potentiele nacht- en dagstekken. We gaan dus niet een week lang op één plek een beetje stom zitten wachten tot er een vis langskomt. Zo vissen we nooit, ook in Nederland niet. De eerste nacht vissen we instant op een plateau en blanken zoals verwacht. Daarom treuren we niet, die hadden we ingecalculeerd. 

Dag 2

Ook op dag 2 zijn we vooral bezig met peilen en zoeken. Het plan is om eerst te investeren om daarna te gaan oogsten. Wat we dan nog niet weten is dat er een vies koufront op komst is dat behoorlijk roet in het eten zal gaan gooien. Daar hebben we de tweede nacht echter geen last van, het regent en het is mild. We horen wat vissen klappen en zoeken vol vertrouwen de slaapzakken op. Van een ononderbroken nachtrust komt het niet als al vrij vlot de verre stok van Boudewijn vertrekt. Een absurd lange schub (110cm) zonder veel spek op de graat mag op de mat en daarna op de foto, de kop is er af. Bring it on. Maar het blijkt allemaal taaier dan het is. Overdag vissen we één of twee dagstekken af en ’s nachts wisselen tussen twee aangevoerde plekken. Maar de temperaturen spelen ons parten, Overdag 15 graden, in de nacht helder en -5 graden. Dat komt de visserij duidelijk niet ten goede. De watertemperatuur zakt met maar liefst 1,5 graad per dag! 

Een vis van 110 cm!

Maar we hebben vertrouwen, we zijn goed bezig, dat vinden we allebei. Andere vissers blanken al langer en we hebben gewoon het geloof dat er een beloning in het verschiet ligt. Ondertussen genieten we van de mooie rivier en vergapen ons aan een half miljard ijsvogeltjes. Op dag 4 komt de eerste beloning. Terwijl ik net in de boot aardappelen aan het schillen ben knalt de plateauhengel er met idioot veel vermogen vandoor. Een bintje vliegt door de lucht en nog voordat-ie het water raakt, sta ik al met krom carbon iets heel ergs boos te drillen. Na een kwartier touwtrekken mag het net onder een woeste schub, mijn trip is goed! 

Mijn trip is goed!

Twee uur later ben ik nog blij…

Misschien ‘hangt’ er een vis onder de steigertjes?

Monsieur Chasseur de Canards

Oftewel de eendenknaller. Al sinds wij op de Lot aan het vissen zijn zien wij een stuk of 16 plastic eenden drijven naast één van onze dagplekken. Een Franse meneer probeert eenden met een schot hagel naar de eeuwige eendenhemel en waarschijnlijk rechtstreeks zijn oven in te sturen. Hij zit daar iedere dag en iedere nacht in een soort van plaggenhutje. En in al die tijd zien wij geen enkele eend. Zijn eendenlokfluitje kan op dag 3 dan ook op onze slappe lach rekenen. Als we uiteindelijk terug gaan kwaken verliest hij zijn zelfbeheersing en schiet een schot hagel richting de sterren. Genoeg reden voor ons om te stoppen met sarren. 

Goed gezind

Het is alweer de laatste avond. En de weergoden lijken ons eindelijk goed gezind. De kou is weg, de luchten zijn grijs en het regent lichtjes. Belangrijker, het wordt niet kouder dan 10 graden ’s nachts. Die laatste nacht pakken we drie vissen waaronder een megatoffe schub voor Boudewijn waarmee hij ook meteen zijn (kilo-)gram haalt. Een fantastische en dik verdiende afsluiter van een taaie doch geweldige visweek in het Franse land. 

Mild weer betekent aanbeten!

Iedere vis telt nu…

Duidelijk op de Roasted Nut!

Afsluiten met een beuker, dik verdiend!

Vissen aan de Lot is een avontuur. Als de omstandigheden tegenzitten, zoals in ons geval, is het zaak door te gaan en niet bij de pakken neer te gaan zitten. Uiteindelijk komt de beloning altijd, daar ben ik heilig van overtuigd. Als we dan opeens na een uurtje vliegen weer voet zetten op Rotterdamse bodem zetten en aanschuiven in de dagelijkse file op de A4, beseffen we ons allebei dat we iets unieks hebben meegemaakt. De Lot is een absolute aanrader, hard werken, maar met bijzonder mooie en vooral absurd sterke vissen.

 

Until we meet again…

 

Check onze film ook, in HD natuurlijk!