Harderstikke spannend!

Ik ben een voerplek aan het maken op het IJ. Waarom? Wel. Ik wil wat anders. Zeker nu, met dat mooie weer en het feit dat veel mensen nog vakantie hebben, is het erg druk op en aan het water. De jetski’s vliegen je om de oren en hele families zitten te vissen. Allemaal prima maar niet echt ‘my cup of tea’. Aldus kies ik IJeren voor mijn geld en ga daar waar nooit eerder iemand ging. Beam me up Scotty!

Wat een plek! In de verte zie ik de pont heen en weer tuffen tussen Noord en het CS. ‘Mijn’ baai blijft verschoond van spelevaarders, die hebben hier niets te zoeken. Af en toe verdwaalt er een bootje met dronken en hardgillende mensen maar dichterbij dan 300 meter komen ze niet. Voor mijn neus grazen dikke harders de algen van de stenen. Wat een vissen zijn dat toch. Ik besluit maar weer eens een poging te wagen om zo’n kanonskogel te vangen. En zo komt het dat ik een uur voor donker met een halfje wit, een lichte penhengel en twee liter water op pad ga. De harderjacht is geopend!

Een meter fluorcarbon voorslag, een halfgrams dobbertje, een karperhaakje 10 en geen lood. En natuurlijk een pet en een polaroidbril, zonder die twee is het geen doen. Ik kies een ondiep hoekje, een stuk of vijf harders van 60 cm of groter zijn ongegeneerd aan het vreten. Ik voer een zooitje broodkruimels maar ze hebben geen interesse. Wat nu? Ik wacht een kwartier maar het brood blijft onaangeroerd. Dan opeens, uit het niets, verschijnen twee schimmen. Windes? Het brood verdwijnt als sneeuw voor de zon en ik besluit in te werpen. Wel. Het pennetje krijgt niet eens de kans om te gaan staan, BAM! De winde heeft het aas zonder terughoudendheid genomen en de harders zijn even pleite. Op de kant check ik de vis eens goed uit. Is dit wel een winde? Ik meet de vis, 39 cm. En kijk nog eens goed. Verdorie! Dit is een blankvoorn! Kelere! Zo’n grote heb ik nog nooit gevangen.

Een wintervoorn?
Ik heb geen zin om te gaan lopen hannesen met een bankstick om een man-visfoto te maken, een foto in het natte net voldoet. Na de return vis ik wat dieper. Ik zie nergens meer harders en voer wat bij. Binnen 5 minuten vang ik twee grondels. Grappige visjes maar eigenlijk ook wel weer irritant. Gruwelijk gulzig die dingen. Dan keren de harders plots terug en tot mijn vreugde gaan ze opeens helemaal los op het brood! Hoe kan dat nou? Ik smijt de dobber over de vissen heen en draai zachtjes in tot aan de rand van het voerplekje. Het is nu echt bal onder water! Een stuk of 15 grote harders doen zich luidruchtig te goed aan de kruimels. En weg is mijn dobber! Bam! Raak!

Hoe is het mogelijk? Zoveel harders en ik vang een brasem. Ik zal het een andere keer opnieuw moeten proberen. Ondertussen heb ik wel keihard zitten genieten en een baksteen van een voorn gevangen. Lekker.