Vissen die niet konden...

Na een intense periode van drukte, een lichaam dat het even af liet weten en een hengelverzameling die wekenlang nutteloos stond te wachten in mijn schuurtje, gloort er nu hoop aan de horizon. De druk is van de ketel, het lijf is nauwelijks meer defect en het gretige carbon schreeuwt om actie. Wie ben ik dan om aan dat laatste geen gehoor te geven? 

Er ligt een najaarsplan op de plank, de uitvoering laat te wensen over, ook daar zal verandering in komen. Echter eerst even genieten van een lege kop en een volle thermos aan zo maar een willekeurig water. Een nietszeggend plasje waar nooit iemand vist. Een plasje waar ik in het voorjaar van 2016 een stuk of 40 minikarpertjes aan de oppervlakte zag liggen. De grootste? Nou, hooguit 7kg… Je moet ergens weer het stokje oppakken en waarom dan niet op zo’n plek? Voor nu vang ik liever überhaupt een vis, dan dat ik uren ga zitten wachten op zo’n vermaledijde buffel. Wat er in krap 2 uurtjes op de kant kwam stond echter niet op de kaart! 

We voeren in de ochtend wat op de desbetreffende plek, tien 15mm bolletjes links, handje rechts. Door naar plek 2, daar doen we hetzelfde en anderhalf uur later zijn we weer terug bij het eerste water, tijd om te hengelen! Na een kwartier knalt er al een hengel vandoor, Tsak drilt rustig, het is immers een minivisje en obstakels zijn er niet. Dan een flank! Wat is dit dan?

 

Mooier worden ze niet!

Een half uur later gebeurt hetzelfde bij mij, een vis die hier niet hoort te zwemmen knalt het hele water over. We flippen een flipje en redelijk geschokt steken we even later het net onder toffe vis nummer 2! We besluiten de andere plek te laten voor wat-ie is en hopen op meer. Het is nooit genoeg. De laatste twee uurtjes blanken we tevreden en taaien dan af. Twee vissen die niet op de kaart stonden, ik begrijp er niks van, maar goed, je hoeft ook niet altijd alles te begrijpen.

 

Waar kom jij dan vandaan?