VLOG #11 & BLOG - Een zoet avontuur

Er is best veel gevist de afgelopen weken. Echt hele mooie vissen kwamen langs, ik kan weinig verkeerd doen dit jaar. Die vissen en bijbehorende verhalen bewaar ik echter eventjes voor een artikel in één of ander blad. Dit avontuur mag wel weer gratis de ether in… Een vlog en een blog maar liefst, have fun!

 
De zomer is niet mijn favoriete tijd, knetterdruk op, aan en sinds de uitvinding van het flyboard, ook boven het water. En heel veel vissers… Waar komen die gasten toch ieder jaar vandaan? Komen ze uit de grond gekropen of zo? Anyway, des te meer reden om zaken te ondernemen die ik eigenlijk het allerleukste vind; pionieren in eigen land. 

Het is niet waar! Het klopt niet! Het is gewoonweg zwartpraterij van de bovenste plank! Nederland is niet vol, er kan makkelijk nog meer asfalt, beton en ijzer bij! Hoe kan het anders dat ik binnen 60 seconden ‘Google-Earthen’ zo maar 3 superafgelegen plekken weet te vinden? Locaties waar je rustig Expeditie Robinson editie NL zou kunnen opnemen, een week lang in je blote togus kan lopen zonder toeschouwers en rustig kan verdwijnen om over 150 jaar gevonden te worden als veenlijk. Die plekken bestaan en er kan ook nog eens reuzegoed gevist worden, het kost alleen wel gruwelijk veel moeite. 

Een beetje fitte kraai doet er denk ik een stief kwartiertje over, Andres en ik kost het dik 5 uur om heen en weer te gaan en te voeren. Maar goed, dan ben je dus wel alleen. Een plek vol rode mieren, blauwe kolibries en moerasgrond. Om het allemaal nog meer afschuwelijk te maken, een wierveld van een kilometer of 6 lang en 800 meter breed. TOP! Snorkelen dus! 

Met de snorkel op vind je dan toch weer vage gangetjes, bezaaid met gebroken schelpjes… Valt het kwartje al? Harken met die handel. Drie plekken worden ontdaan van de groene onderwatershit en 10 kilo boilies belanden op een bijna schone bodem. Na de derde voerbeurt zijn de plekken duidelijk groter geworden, hoe zou dat nou komen? Eindelijk dan, vissen!

 

Een schub in de morgen betekent een dag zonder zorgen...

Het wordt een smerig visfeestje… We zitten al snel tot de oksels onder modder en vooral Dres is populair bij de lokale mierenpopulatie. Vrijwel direct, na 5 minuten of zo, volgt er reeds een run. Dat is goed nieuws! Dat de vis de haak lost is minder goed nieuws. We moeten tot 2.45 uur wachten voor de volgende aanbeet. Deze blijft wat langer hangen, zeker 10 minuten. De rest is geschiedenis, hierna gaat alles goed.

Spekkoper!

Het is 6.30 uur als het eindelijk echt raak is. De vis duikt door wier en rietkragen, maar is kansloos. Een brute openwaterschub is voor eventjes van meneer De Rouville. Drie uur later mag ik aan de bak. Wat een vis! Ruim over de 90 cm, niet bepaald vet, maar zo supermooi beschubd, ik ben er kortstondig stil van. We sluiten de sessie af met 6 uur blanken. Gaan we terug? Dat hoor je in het filmpje hieronder.