Fatties op de mat!

Ik heb nog nooit een visverslag mogen schrijven met zo’n hoog spekgehalte. Graag nodig ik je uit om door te klikken en te lezen wat Boudewijn en mij onlangs is overkomen. Check ook zeker het toffe filmpje van deze en eerdere sessies op de website van Boudewijn.



Dat investeren en volharden loont, dat wisten we al. Plannen maken en uitvoeren is één ding, doorgaan en geloof houden is twee. Uiteindelijk is daar altijd de beloning. Het leven is nog steeds in evenwicht. Onze beloning kwam in de vorm van twee enorme vissen tijdens een sessie van wederom maar twee uurtjes.

Het is lekker weer. Zonnetje, wolkje, windje. Prima weertje om even een ochtendje te hengelen. Ondanks het korte tijdsbestek zijn we hoopvol gestemd. Er ligt nu al 10 dagen voer en de eerdere twee sessies leverden steeds vis op. De Roasted Nut doet het goed hier, de gevangen vissen kakken het lekker uit, des te meer reden om geregeld een hengeltje uit te werpen.

Na een half uurtje haakt Boudewijn een brasem. Althans zo doet de aanbeet vermoeden. Piep, effe niks, nog een piep, korte run, je kent het wel. Ik sta niet eens op. ‘Tis toch een karpertje hoor’, deelt Boudewijn mij mede. Ik sta op. Twintig meter uit de kant draait de vis aan het oppervlak, ‘leuke schub’, zeggen we in koor. De vis doet niet veel en ligt binnen no-time voor de kant te mokken. En dan, dan gaat-ie op z’n flank liggen. ‘Wat de fok is dat dan?’


Wat een varken!

Tja.....
Een enorme pens wordt zichtbaar. Het is een oervarken, de zeug der zeugen, de ‘Fatto di Fatties’! We zeulen de vis naar de mat en staan daar nog enige momenten paf. Als eerste verwijderen we een 'killerrig', een stuk kabeltouw voorzien van een vleeshaak heeft de bek van deze geweldige vis geruineerd. Waarom? Enfin, pas na het wegen, meten, foto’s maken, filmen en de release beseffen we ons wat er gebeurt is. Een beuker uit de boezem! Hoe kan dit ooit nog beter worden? Dat kan niet. Nooit! Of toch wel? Jazeker wel. Een half uur later is het mijn beurt.

In tegenstelling tot de aanbeet van het oervarken, knalt mijn vis er met een noodgang vandoor. Ik voel de hele tijd de borstvinnen langs de lijn schieten. Zit-ie verkeerd gehaakt soms? Ik heb weinig te vertellen. Ik zeg tegen Boudewijn ‘Of-ie is valsgehaakt of ‘tis een hele lange’. Het laatste blijkt twintig minuten later het geval. De vis neemt me op sleeptouw. Ik loop 50 meter langs de oever, de vis komt maar niet dichterbij. Keihard sleuren wil ik niet doen. Stel je voor dat de haak uitscheurt nu. Als de vis dan eindelijk bij de kant is, schrik ik me voor de tweede keer in een uur, het apelazarus. Wat is dat dan weer?

Boudewijn moet scheppen. Ik wil me 100% kunnen concentreren op de hengel. Geen gelul nu. Boudewijn doet het goed en even later ligt er een kanon van een schub nog wat na te knorren op de mat. We wegen en meten. Ik word gek! De vis is 101 centimeter lang en enorm massief! We kijken elkaar aan en barsten spontaan in een triomfantelijk gelach uit. Dit is bizar. We dansen kort de horlepiep en maken dan de o zo gewenste foto’s.


Kanon!

Lang en massief...
De Varkensbaai. Leuke naam, beetje ‘wishfull thinking’ wellicht in den beginne maar de naam is nu geheel gerechtvaardigd. Nooit eerder schreef ik een visverslag met zo’n hoog spekgehalte. Ongelofelijk. On-ge-fok-king-lo-fe-lijk!


Roasted Nut rules!