Pagina's

zondag 8 juni 2014

Der Barschmeister has entered the room!

‘Hij is supersterk, help, HELP pappa!’, dat zijn de woorden die mijn oren bereiken, direct weet ik dat er iets bijzonders aan de hand is. Ik draai me om en zie mijn Grote Kleine Man met een vervaarlijk kromme hengel staan, het is een karperhengel met een testcurve van 2,75 lbs. Niet bepaald een fijnzinnig baarshengeltje dus, maar we gingen maar kort en deze stond opgetuigd in de schuur. Dan springt de hengel recht, los! Ik ben er zieker van dan Ran, dit was een beuker! We vissen door. Nog niet wetende dat deze zaterdag 7 juni een memorabele dag zal gaan worden…
 
Intermezzo: Enige uitleg vind ik op z’n plaats alhier. Het lijkt er sterk op dat NatVlees een stille dood aan het sterven is. Het aantal updates neemt logaritmisch af en de verkeerde verstaander zou hieruit kunnen concluderen dat ik gestopt met vissen en schrijven ben. Dat is niet waar! Wat wel waar is, is dat ik de laatste maanden idioot druk ben geweest. Waarmee? Met van alles en nog wat! Met de opstart van mijn nieuwe bedrijf (bijna gereed!), met een KNVB-cursus, met een verbouwing, met het PeuterFonds, maar ook met heel veel schrijfdingetjes. Ik heb de laatste zes weken zoveel geschreven dat de lust en de inspiratie ontbrak om alhier smeuïge vertellingen te plaatsen. Natuurlijk had ik wel wat korte (lees: saaie/inspiratieloze) updates kunnen posten, maar daar vind ik Facebook veel geschikter voor… Ik heb wel gevist! Niet vaak en zeker ook niet altijd succesvol, maar er is wel degelijk gehengeld. Op karper natuurlijk, maar ook freelinend en op zicht op brasem (!!!) en natuurlijk met Ran op van alles en nog wat. Daar gaat deze update over. Zo, dat je maar even op de hoogte bent! Tot snel en veel lees- en kijkplezier! Groetels, Rolf! 

We staan in de haven van Amsterdam. Op de plek waar ik in het verleden al eerder grote baarzen heb gevangen en zelfs een blankvoorn van net geen 40 cm (geen winde!). Het leuke van de plek is, is dat er altijd wel wat te vangen valt. Als de baarzen er niet zijn dan is het zaak de worm iets dichter bij de kant te laten zakken om een serie grondels weg te tikken. Niet de meest spannende vis, maar het is nog altijd beter dan niks vangen, zeker als je 9 jaar bent! Maar van niks vangen is geen sprake! Direct na de losschieter staat Ran alweer met een kromme hengel. Minder krom dan twee minuten eerder, maar het ziet er nog steeds goed uit. Deze keer weten we de vis het net in te loodsen. ‘Hee pap, da’s best wel een grote toch?’ ik beaam dat, diep in mijn hart weet ik echter dat deze vis een stuk kleiner is dan de zojuist verspeeld. Ik hou mijn mond.
 
Ja! Met 31 cm is dit inderdaad best een grote baars...

Ik krijg niet eens de kans om de foto’s te checken. De boy staat binnen no-time weer met een kromme stok! En dit keer is het serieus. Ik moet ‘m helpen, de vis is te sterk, rost lijn van de spoel, wat een power. En, jawel! De haak schiet los. Ik baal nu echt verschrikkelijk, hoe vaak gaat dit nog gebeuren? Hoe vaak krijg je de kans op een megabaars? Ran pakt de hengel weer over en laat de worm zakken op 3,5 meter diepte, ik sta er bij en ik kijk er naar. De dobber zeilt weg, de hengel veert omhoog voor de aanslag en knalt nog harder naar beneden, de vis is boos! ‘Deze moeten we niet verspelen ouwe, niet-nooit-never!’ Het één-tweetje is perfect, ik dril de vis weg bij de palen en zodra de initiële en explosieve kracht van de baars lijkt weggeëbd, geef ik de hengel terug en ga het net pakken… ‘Pap! Wat is dit voor vis? Is dit een baars?’ Aan het oppervlakte verschijnt een bizar grote, ouwe, zwarte baars. Ik sta genageld aan de steiger en twintig jaar baars-piel-avonturen in de stad flitsen door mijn hoofd… Dan schep ik en ik schep raak. Enige emotie (understatement) maakt zich van mij meester en Ran heeft dat in de gaten. We boksen, harder en vaker dan ooit, met de vis in het net dansen we wild, gillen, schreeuwen en juichen! De boy has done it! Dit is geen vette shit meer, dit is vadsige shizzle! Bam!
 
Oud, zwart, gehavend, kortom... Een supermooie baars! Met 46 cm een absoluut PR!

Twintig jaar lang heb ik met enige regelmaat gejaagd op baarzen, misschien wel dertig jaar. In al die tijd wist ik slechts twee keer de 40 cm te passeren, de eerste keer op 27 februari 2008, check dit verslag, de tweede keer op 23 juni van datzelfde jaar, check dat hier. Wat hier gebeurt vind ik echt heel bijzonder, maar de koek is nog niet op!

We vissen verder. Ik vang een paar grondels en Ran nog een paar baarzen tegen de 30 cm ‘ik vind die kleintjes ook wel leuk hoor pap’, verbijsterd kijk ik hem aan, meent-ie dit nou? Is-ie al zo verwend dat-ie een dertiger baars ‘klein’ noemt? Ik kijk hem aan en scan zijn koppie… FUK! Hij zit me gewoon te sarren, hij neemt me in de maling, in het ootje! Hij lacht me gewoon keihard uit! En weetjewat? Hij heeft nog gelijk ook. Tien minuten later kappen we er mee en fietsen naar huis, de kaasfondue wacht… 

Na het uitbuiken zitten we in de tuin. Woorden zijn overbodig. Ran gaat scheppen, ik maak de hengels in orde, vervang de haken en controleer de camera. Om 20.15 uur staan we alweer visgereed in de haven. Terwijl ik mijn hengel nog in elkaar aan het zetten ben, hoor ik alweer een gil: ‘PAP, ik heb er weer eentje!!! KOM SNEL!’ Wat is hier aan de hand? Als de vis even bovenkomt, weet ik het al! Weer een baksteen. Hij vangt gewoon twee bakstenen op één dag, ik kan er even niet meer bij.
 
Pfrt, ik kan er even niet meer bij... Wop wop wop WOP! 42 cm...

Van enig geluk aan mijn kant is geen enkele sprake. Terwijl Ran een stuk of 12 grondels en een paar baarzen van om en nabij de 30 cm vangt, luidt mijn score: een tak, een steen, een plank en twee brasems. Ran lacht zich een kriek, zal ik hem van de steiger duwen? Mmm, een aantrekkelijk idee. Dan wordt de hengel van Ran bijna uit zijn handen getrokken. Wat is dit nou weer? Een baars van 60 cm? Of een karper? De vis is gewoon niet te houden! Een harder dan? Maar die eten toch geen worm? We zullen het nooit weten, de lijn breekt.  

In het donker fietsen we naar huis, de Jordaan weer in. We zingen en we lachen, we hebben lol. Zaterdag 7 juni 2014 zal ik nooit vergeten, op die dag wist mijn eigen bloedje voor het eerst een vis te vangen die groter was dan mijn eigen PR. Hoe tof!?
 
Ran, beter bekend als Der Barschmeister!

4 opmerkingen:

  1. Dat jou kroost zulke baarzen mag vangen, waar jij al dertig jaar achteraan zit. Diezelfde baarzen waren er toen al. Een stuk historie en een nog veel betere toekomst. Top Ran!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Van harte met de bakstenen Ran! Enne Rolf, je hebt m goed opgeleid haha.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dit is tot nu toe volgens mij althans het moment van 2014.
    Wat een dag zeg, en dat terwijl de meeste 'zinnige' mensen op zulke dagen gaan zwemmen of zonnen........mafkezen.
    Ran, weer.top gedaan man, je hebt je strepen meer dan verdient maar.jij neemt gelijk tattoo's ��

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heerlijk verhaal...ga daar vooral mee door!

    BeantwoordenVerwijderen