Pagina's

maandag 17 maart 2014

Van vlekken en schubben...

Het is wel duidelijk inmiddels dat mijn vissershart niet ligt in parkwateren, zwaarbeviste putten en slome vaartjes en kanaaltjes. Mijn hart gaat harder slaan bij de gedachte aan een vis die naast boilies ook kilometers vreet. Eentje die niet bang is om z’n hoofd te stoten aan een cruiseschip of een rondvaartboot. En dus vis ik aan de grachten in Amsterdam en af en toe op ‘De Zoete  Zee’. Met enige fantasie kan je wel raden welk water ik daarmee bedoel. Vijfentwintigduizend hectare aan water, beroepsvaart, jetski’s, stropers (legaal en illegaal) en vooral veel mogelijkheden om lekker op je bek te gaan. Gisterenochtend ging ik voor de eerste keer dit jaar naar ‘De Zoete Zee’, ik was niet lekker, helemaal niet, maar wat ben ik blij dat ik toch ben gegaan… Een verslag…
 

Ik ben moe, heel moe. Ik ben eigenlijk gewoon oververmoeid. Hoe erg zal later vandaag blijken. Maar eerst ga ik vissen. Na vier weken echt bizar lange dagen dwing ik mijzelf te gaan vissen, even bijkomen, even niks anders dan wat hengels, een zooitje riet en een lap water voor mijn neus. Eigenlijk boeit het me niet eens zo of ik wat vangen zal of niet. Dat het me niet boeit, wil nog niet zeggen dat ik niet mijn best doe. Zondag heb ik wat gevoerd, twee harde plaatjes zijn voorzien van wat bollen. En dus als ik vanochtend arriveer, belanden de eerste twee rigs daar. De derde hengel geef ik een zwiep richting de horizon. Een Instant8 20 mm bal met een plastic maïskorreltje, geen PVA, helemaal niks verder.
 
Enigszins gammel, de steel van het schepnet drijft nu nog.... 
 
Ik vis met een superlichte bepakking. Drie Dwarf-hengels, een inschuifsteel voor mijn schepnet en voor de gelegenheid heb ik de onstabiele buzzerbars voor één bankstick opgeduikeld. Dat scheelt weer twee banksticks meeslepen wanneer ik voor een goalpost-opstelling had geopteerd. De enige luxe die ik me permitteer is een stoel, een kan koffie en een zak brood. Als ik dan om 10.10 uur inlig maak ik me op voor een lekker tukje in het water. Jammer!
  
Ik hoor een gil. Het is een watervogel die ergens enorm van schrikt. De Fox van de linkerhengel, de verre, begint te piepen. Ik blijf zitten. ‘Zit die vogel er soms aan?’denk ik eerst. Maar de Fox houdt niet op, het is een monotone fluittoon zonder enige onderbreking. ‘Tering! Dat is een vis!’ trap ik mezelf wakker. En dus sprint ik een ouwemannen-tempo door het water naar mijn hengel. Die staat als een malle te bonken in de steun. ‘Waar is het net? Waar is dat fokking net dan?’ vraag ik aan mijzelf. De nieuwe inschuifsteel is van aluminium en dat is zwaarder dan water. Damn! Het net is gezonken! Ondertussen rost de vis nog meer lijn van de spoel. Als ik langzaam de druk op voer en naar de rand van het dode rietveld waad, breek ik zowat mijn nek over het gezonken net. Een natte mouw later en ik heb ‘m weer. De vis zit inmiddels in de rietkraag op zo’n honderd meter ver. Even komt-ie boven en zie ik een flank klappen. ‘Oei, da’s een serieuze ouwe!’ praat ik alweer tegen mezelf. Zeventien minuten en drie rietkragen later duw ik het net onder de vis. Een spiegel en ook nog eens een hele knappe!
 
Een hele knappe!
 
En de 'projectzijde'...
 
Ik loop te hannesen met de drijvende weighsling en daarbij valt mijn unster in het water. Die is meteen naar zijn grootje. Dat vind ik jammer want ik had deze vis graag gewogen, voor de terugmelding aan Joris dus. Helaas. Ik ben moe en maak van het foto-maken ook niet al teveel werk. De vis moet zwemmen en dat doet-ie dan ook na een paar minuten.
 
Als ik weer in mijn stoeltje zit, krijg ik opeens vlekken voor mijn ogen. Heel vreemd. Ik kan niet goed meer focussen en eigenlijk is het best eng. Ik probeer wat te tukken, maar dat lukt niet. Ik hoop voor de eerste keer in lange tijd dat ik nu even geen run krijg. Mijn gebeden worden verhoord. Drie uur lang zit ik als een zombie in mijn stoel en knap ik langzaam op. Op de weg naar huis, weet ik wat ik ga doen. Even douchen en dan een stevig uiltje knappen. Dat doe ik.

10 opmerkingen:

  1. Top geschreven en wat een prachtige spiegel!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank je Daan! Vis is inderdaad echt mooi, zie ik eigenlijk ook nu pas.... Pfrt....

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Doe je rustig aan!;)
    Mischien even langs de dokter. ' Mischien moet u even de buitenlucht in en een frisse neus halen'.
    Op de verre stok! Leuk!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. mooi vehaal mooie vis man , maare let je wel een beetje op je zelf malle gr fons

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Echt tof man! Wat een vis! Gr Nick

    BeantwoordenVerwijderen
  6. weer mooi geschreven rolf! groeten reggy

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Erg mooie spieg ouwe! Misschien is deze spieg wel een voorbode... Zoals het nu eruit ziet, ga je dit jaar wel grossieren in de spiegs! En toch weer op die "ik-gooi-m-lekker-ver-richting-horizon-hengel" die het m flikt!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Erg mooie spieg..puntje gaaf en zo te zien zijn de rode muggenlarven weer flink aanwezig in de bodem.
    Pas goed op je zelf, pas op de plaats waar het kan en daarna knallen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. @Dres: Altijd tof als de bonushengel uitkomst biedt...
    @Fons: Tja, gewoon doorgaan, je weet toch...
    @Nick: Cheers!
    @Reggy: Dankjewel...!
    @Tsak: Ja! Echt veel vangen doe ik niet (vis ook niet veel), maar als ik wat vang is het vaak wel een mooie spieg!
    @Sergei: Oei! Trosje muggenlarven aan de hair... ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een mooie vis, stoer en sterk zonder hangbuik vind ik ze het mooist. Lucky strike op de verre hengel, zou ik ook duizelig van worden ;-).

    Grtx, FER

    BeantwoordenVerwijderen