Het is nu persoonlijk geworden...

Er is een plek waar een vis woont. Deze vis is groot, dat voel ik. Het is behalve een grote vis ook nog eens een slimme vis. Dat heb ik ervaren. Dat vind ik leuk en tegelijkertijd irriteert het me. Het irriteert me dat ik die vis maar niet gevangen krijg. Het is maar een vis! Hoe slim kan dat ding dan wel niet zijn dan? Een relaas…

 

De eerste keer dat ik in de maling werd genomen door die bewuste vis is nu zo’n week of vier geleden. Mijn voorn werd binnen enkele minuten resoluut gegrepen en de float verdween keihard onder water. Daar bleef-ie staan. Een minuut, misschien korter. Daarna kwam de float weer boven en gebeurde er niets meer. Geheel tegen mijn principes in bleef ik ruim twee uur drifts maken over de plek. Resultaat nul! Ik wist, ik voelde dat de vis er nog lag, maar ‘hij’ had in de gaten welk lot ‘hem’ beschoren zou zijn indien de voorn gedraaid en richting keelgat gestuurd zou worden. Een slimme vis? 

 

De tweede keer, een week later, gebeurde exact hetzelfde. Ik herkende direct de wijze van ‘aanbijten’ en was meteen zo scherp als een Gilette Mach 3! En er gebeurde dus weer hetzelfde. Ik werd een klein beetje gek en enige wat minder fraaie woorden verlieten ongewild mijn  mond. Deze keer kon ik het opbrengen nog een half uur door te driften.

 

De derde keer gebeurde er niets, wel een leuke kraai!

De vierde keer dan. Het stormt, het waait, het tocht. Het is oud-Hollands schijtweer! Topweer om te snoeken dus. De kortstondige regenbuitjes maken het verhaal compleet. En weer gaat de eerste voorn richting het hol van de zo gewenste ‘big mamma’. Op de vierkante centimeter nauwkeurig stopt de float met driften en gaat opeens heel langzaam tegen de stroming in. Een totaal andere aanbeet dan de eerste twee keer! Ik wacht niet lang en beuk zo hard dat ik gewoon lijn van mijn reel trek terwijl de slip zowat dicht staat. Hangen! Kip, ik heb je!

 

Een mooie 'kip', maar 't is 'm niet! 

Het is een prachtige vis, ergens laag in de 90, ik ben blij. Maar in mijn hart weet ik genoeg. Dit is ‘m niet, dit is niet de vis die mij al een paar keer te slim af is geweest. Ik moet terug, het is nu persoonlijk geworden!