P'log: Voorbij de vlakte....

Het is een lange tocht, slechts weinigen durven het aan, velen sneuvelen onderweg en keren terug, anderen verdwijnen spoorloos. De vlakte is vlakker dan een biljartlaken, leger dan de leegste woestijn en treuriger dan het diepste dieptepunt waar je ooit over gehoord hebt. Maar de beloning aan de andere kant is het waard. Aan de andere kant liggen heuvels en dalen, er zijn toppen, er zijn ravijnen. De vlakte zal je niet vinden op Google Earth, de vlakte zit in je hoofd. Ik neem je mee op een reis in je eigen hoofd.  

Om maar meteen met de knuppel in het hoenderhok in huis te vallen: Er is niets belangrijker dan vissen! Iemand die zegt ‘Het is maar vissen…’, is iemand die duidelijk gestrand is op de vlakte, iemand die reddeloos verloren is en nooit en te nimmer het land van dalen en heuvels zal bereiken. Nooit de zoete smaak van pure euforie zal proeven, nooit de eerlijke misère zal ervaren wanneer iets faliekant mis gaat. Vissen is het aller-ALLER- belangrijkste dat er is! Laten we het daar over eens zijn.

Het aller-ALLER-belangrijkste is voetballen! Ik ben coach van het E-team van mijn zoon en ik ga er met heel mijn hart en gevoel in. Ik investeer in de kinderen, praat met hun ouders, probeer frustraties in de kiem te smoren door begrijpend te zijn en dingen aan te passen. Enkel en alleen zodat die jongens lol en plezier beleven aan hun voetballerijtjes. Er is niets belangrijker dan dat! 

Een ui even in koud water laten ‘schrikken’, dan komt het ‘huidje’ wat makkelijker los, dan in plakken snijden en in stukjes hakken. Olie in de wok, eerst de sambal en de knoflook fruiten en afblussen met ketjap. Heel kort! Te lang en de boel verbrandt, snel de uien erbij en de basis is gereed. Nu kan ik nog kiezen, wordt het iets Italiaans of ga ik voor een Aziatische ‘dish’? Hoe dan ook, het wordt lekker omdat ik er vol voor ga, ik ga er vol voor want het is het aller-ALLER-belangrijkste dat er is! 

Hoeveel voorbeelden wil je nog? Dit lijkt me voldoende, zou het in ieder geval moeten zijn. Het verhaal gaat niet over vissen, niet over voetballen, niet over koken, neen, het gaat over vlaktes. Of beter gesteld, over vlakheid. Wat een smerig woord! 

Je leeft maar één keer. En dan ga je dood. Wat weet jij nog van voor je geboorte? Nou, ik durf te wedden dat het na je laatste ademzucht precies zo zal zijn. Kutzooi! Inderdaad, maar des te meer reden om je leven te leven! Flikker op met die vlaktes! Leef hard, geniet harder en ga af en toe gewoon knetterhard op je bek. Pieken en dalen. Alles wat je doet is op het moment dat je dat doet het allerbelangrijkste dat er is. Dat denken, dat voelen is waar het om gaat. Ben je verliefd? Ga er voor! Ongeacht de consequenties! Dood ga je toch wel. Ga je vissen? Doe alles, blank, vang, het maakt geen moer uit, maar leef! Niet vlak, met ups en downs. Hoe dieper de downs, des te hoger de ups!

‘Het is maar vissen’, ik lees dat soort reacties wel eens wanneer iemand zijn blank- of losschietrelaas op internet zet. ‘Waar maak je je druk over? Er zijn belangrijker dingen in het leven!’ Nee drol! Er is niets belangrijkers in het leven! Niet op dat moment. In je mand en blijf daar tot je het begrijpt. Of doe dat niet en relativeer alles maar vooral je eigen bestaan en sluit je aan bij de meute die strandt op de vlakte. Jammer hoor. Ik ga vissen, of koken, of voetballen, whatever, maar met volle overgave, geen gelul!