Het jaar 2018 is begonnen!

We schrijven 17 januari 2018, het is een woensdag. Woensdagen zijn altijd goed om te vissen, vooral in januari. Ik ben onderweg naar het vermaarde kanaaltje, het kanaaltje dat altijd stroomt en waar volgens de overleveringen een stuk of 4 oude Valkenswaarders zouden moeten zwemmen van minimaal 17 kilo. Het hagelt, waar ben ik aan begonnen?

 
We hebben 10 uur afgesproken, ik ben er om 9.15 en Andres is eindelijk eens later, 9.17 uur. Het plan is simpel. We gaan hoppen, half uur per stek en door. Terwijl we de eerste plek bevissen, bevoeren we superlicht de volgende plek. Superlicht betekent 2 gebroken dumbells links en 2 rechts. Voor de gelegenheid heb ik slappe PVA-kousjes gemaakt met vermalen boilies en die verzopen in de Super Smog de avond eerder. Bijvoeren doen we niet, dat zou dom zijn. 

Aangekomen op stek 1 besluiten we direct het plan om te gooien; een half uur per plek is simpelweg te kort met deze temperaturen, we maken er een uur van. Dres heeft een plu mee, maar die zetten we niet neer op de eerste plek, daarvan krijgen we spijt! Gierende winden luiden de zware westerstorm aan die onderweg is, we worden gezandstraald door ijsklompjes en bibberen zielig op onze doorweekte stoeltjes, dan trekt mijn top krom! De vis doet geen moer, maar is zeer welkom! Een spiegel, sowieso al tof hier, helaas niet één van die Valkenswaarders, maar toch een leuk visje om het jaar mee af te trappen.

 

Netjes!

Stek 2 dan. Hier duurt het wat langer, weer een karper en nu eentje met schubben. Bepaald geen gigant, maar vis is vis in deze omstandigheden. Onderwijl zitten we heerlijk eitjes te eten en koffie te lurken onder het nu wel opgezette pluutje. Tijd om te verkassen.

 

Simpel en doeltreffend

Dat blijkt

Januari vis!

Stek 3 ligt er klaar voor, maar we besluiten toch terug te gaan naar de plek waar we gestart zijn. Vlak voordat we daar weggingen zagen we bellen en een kolk in het water. Dat flexibiliteit loont blijkt precies 60 minuten later. Dres heeft een minirigje van mij gesnatchd en die voorzien van een snowman van 10 mm boilietjes. Als we gaan opruimen hoor ik het volgende: ‘Hee ouwe, er hangt gewoon een vis aan!’ De twee eerdere vissen deden al weinig, deze laatste veroorzaakte zelfs geen piep! Maar ja, we tellen ‘m natuurlijk wel. Geen buffels, maar wel januari-vissen, 2018 is begonnen!

Die gaat nooit meer los!

En dat is 3!