Een bewogen zondagochtend...

Zaterdagavond ving ik een mooie snoekbaars op dood aas, thuisgekomen zet ik de foto's op de computer en Ran zit naast me. Hij kijkt zwijgend toe, maar ik zie zijn ogen glimmen. 'Ik wil ook zo'n ding vangen pappa, ik heb nog nooit een snoekbaars gevangen!' Het klinkt bijna verwijtend. Zondagochtend gaan we op pad, het doel? Snoekbaars, wat anders! Dit is wat geschiedde...

De dag begint slecht. We moeten eerst wat witjes vangen, maar dat lukt niet! De plek waar ik er vorige week nog binnen een uurtje 60 uittikte lijkt wel uitgestorven. Ondanks de zon is het fris. We schuimen wat 'bekende' voornslootjes af en eindelijk bij plek 3 loopt mijn dobbertje weg... Brasem! Ran doet het beter en vangt een fikse voorn. Na een half uur bikkelen kunnen we ons de tijdelijke eigenaars van vijf prima witjes noemen, op pad! Roofvispad!

We vissen met drie hengels, alle drie identiek. Een float van 15 gram, een schuifloodje van hetzelfde gewicht en een enkele dreg maat 6 aan een 40 cm lange staaldraad. Ik waarschuw Ran dat het wel even kan gaan duren voordat we een aanbeet krijgen. Als ik de derde hengel insmijt, komt de dobber niet boven. Hoe kan dat nou? Dan zie ik de lijn strak lopen! Sjeetje mina! Dat is wel absurd snel, ik heb die aasvis gewoon in de bek van een gapende snoek gekeild! Ik ram aan en geef de hengel aan Ran, doet het maar!

 

Ran doet het prima, hij houdt contact met de vis, loopt niet als een malle te sleuren, ik hoef niets te zeggen. Ik voel me behoorlijk trots als hij even later zegt; ‘pap, kan je het net in elkaar zetten, hij is klaar…’ Even later mag de lage tachtiger op de foto. Twee jongetjes van een jaar of 14 kijken bewonderend toe hoe Ran met een bloot handje de kieuwgreep doet, ik ben nog trotser.

Binnen 1 seconde!

Wat volgt is een hoop actie. In een kwartier tijd volgen nog drie aanbeten, eentje hangt eventjes, die andere twee voel ik niet eens, snoekbaars? Omdat we op best grote afstand vissen, is de afspraak dat ik aansla en dat Ran drilt. Dan wordt op de reelhengel de grootste voorn (25 cm) gepakt, dat moet welhaast snoek zijn en dus ram ik hard! Aaaarrgghhh, beginnersfout! Ik sla dwars door de slip heen en maak nooit contact. We plaatsen direct twee hengels op de plek van de aanbeet. Het duurt een halve minuut, het is weer de grote voorn die gegrepen wordt. De lijn schiet weg en ik aarzel niet en beuk de Redington keihard naar achteren en geef de hengel over, lekker! De vis geeft goed partij, duidelijk een snoek. Stomverbaasd ben ik dan ook als ik opeens een stekelkam boven water zie uitkomen, snoekbaars! Ran flipt, zijn eerste snoekbaars ooit en dan meteen zo’n bak!

Wat een bak! Zijn eerste ooit...

We vissen nog een kwartiertje door, maar we zijn wel klaar. Dat vindt Ran ook, ik moet nog wat werken en Ran heeft wel zin in een potje voetbal op het schoolplein. En dus taaien we tevreden en hard stinkend af. Een bewogen zondagochtend.

Klaar voor de release...