Hop, hop, hop!

Brughoppen in het Centrum van Amsterdam, of vlak aan de rand, lijkt een passie binnen mijn visserij te worden die de bovenhand gaat voeren. Op dit moment is mijn chronisch tijdgebrek ook zeer zeker debet aan het feit dat ik vaker korte sessies in de buurt van huis doe dan dat ik er op uit trek, uren in de auto zitten kan ik me helaas voorlopig niet permitteren. Vandaag waren er twee bruggen aan de beurt...

Ik bevoer twee bruggen en Sander bevoert twee bruggen. We hebben afgesproken dat we elkaar op de hoogte houden en af en toe uitnodigen om elkaars brug te bevissen. Zo ook vandaag, eerst eentje van Sander voor een paar uurtjes, daarna één van mij. Grote, kleine man gaat voor de gezelligheid mee om de feestvreugde te vergroten.

Onderwijl kan ik vertellen dat mijn jaar tot nu bijzonder voorspoedig is verlopen. Het doodazen ging erg goed en ik wist zelfs een paar ware buffels van snoeken te vangen. Het karperen kwam wat tragr op gang, maar gaat sinds vorig weekend ook weer lekker. Dat was het weekend dat ik samen met Tsak in 2,5 uur tijd drie vissen wist te haken waaronder één gruwelijk mooie grachtenspiegel die niet te beschrijven valt. Ik ga die vis in één van de aankomende edities van Dé Karperwereld publiceren. Die vis is zo mooi dat in feite mijn jaar al goed is...

Enfin, als Sander ons op komt halen gaan we eerst naar zijn beste brug. Mijn rigjes voorzie ik van een brokje Instant8, de ene krijgt een plastic maiskorrel ter versiering, de andere een halve gaypink-popup met een neusbrekende knoflookflavour. Terwijl Ran zich vermaakt van het eerst voeren van duiven met boiliekruim en vervolgens die vieze dingen probeert te vangen, drinken Sander en ik een bakkie en filosoferen over wat er komen gaat. Een volschubleder? Een half blinde graskarper van 52 pond? Een Koi met twee koppen? Of wellicht Vondeltje? Mijn hengel trekt krom en voordat de vis op gang kan komen hang ik al in de ijzers. Pats! Uurtje in en drillen maar, zo hoort het! Even later mag het net onder een felle rakker.

Een uitzet-edelschub, mijn eerste ooit!

Het is een edelschub en wat een mooie vis is het zeg. De kans is groot dat ik 'm zelf heb uitgezet. Ik zal eens aan Joris vragen of hij de jaargang kan achterhalen. Gezien het gewicht (3,9 kg) denk ik dat dit een vis uit 2011 is, misschien 2012. Anyway, we blanken nog een zonnig uurtje door en verkassen dan naar mijn topbrug!

Onderweg scoren we een paar koude biertjes voor de grote mannen en een fles cola voor die kleine gast. Hij blijft alles maar leuk vinden, ik ben gezegend met zo'n makkelijk kind! Mijn topbrug blijkt minder top dan gehoopt vandaag. Was het vorig weekend nog zweten geblazen, nu staan we stomweg twee uur te wachten op iets dat nooit komen gaat. En dus gooien we de handdoek in de ring en wat voer in het water. We komen terug!

Sinds 7 januari is er weinig veranderd in mijn situatie, sterker nog, ik heb het drukker dan ooit tevoren. De 'sabbatical' was echter een goed besluit. Ik heb het bloggen nauwelijks gemist, de reacties wel, en dan vooral de inhoudelijke. Ik begrijp ook wel dat inhoudelijk reageren niet altijd makkelijk is, maar het zijn wel de krenten in de pap voor menig blogger en dus ook voor mij. Het gaat niet om een zucht naar erkenning, als je dat denkt dan ken je me niet erg goed, het gaat meer om een blijk van waardering. Ik ben tegenwoordig ontzettend actief op Facebook, maar bemerk me iedere keer weer dat dat medium toch wel erg vlak is, alhoewel ik met mijn volgers en reactanten zeker niet klagen mag! Dussssss.... Ik ben er weer, ik ga niet alles meer plaatsen, ik ga niet meer vier keer in de week iets online zetten. Mijn streven is één update per week, neem me niet kwalijk als het er een keer twee worden... Ik zeg: 'Rock on en dril zacht!'