Ollie strikes again!

Ik heb een vismaatje met wie ik af en toe helemaal los ga. Dan zien we elkaar vijf keer op een dag en vissen we ons een maand lang scheel. Dan hebben we weer even genoeg van elkaar en gaat ieder zijns weegs. Zo'n periode is het nu. Terwijl ik lekker blank op LdV vangt hij zich suf. Ook nu weer...

Ole gaat vissen en vraagt mij of ik langs wil komen voor een foto wanneer hij onverhoopt een dikke vangt. Ik weet al hoe laat het is. Als Ole dit vraagt dan gaat hij een dikke vangen. Op voorhand pomp ik dus de band van mijn fiets extra hard op. En jawel! Gisterenavond om 20 uur is daar al het telefoontje: 'Ouwe, kan je effe komen?' Ik kom.

Het is een teringend fietsen maar je moet wat voor je maten over hebben. Ooit zullen zij het zelfde terug doen. Via de lokale Jumbo, alwaar ik de allergoedkoopste nep-Champagne scoor, arriveer ik na een dik half uur trappen bij zijn stek. Met de rubberboot word ik naar de JC14 vervoerd, dat is Ollies drijvend vispaleisje.

En wat een dikke vis! Halverwege de dertig en bijna helemaal gaaf. Dat is vooral prettig om te zien. Na de fotosessie wordt de Sjampie ontkurkt en de helft van de inhoud eindigt op de vloer van de boot (zie logo). Dan mag ik weer fietsen. Toch wel weer leuk om zo'n dikke klatser gezien te hebben. De volgende keer moet-ie maar in mijn handen liggen... Ollie, felies, klats er nog maar een tritsje...