P'log: Visdip...

Op zaterdag haal ik wel eens een portie kibbeling op de markt op de Lindengracht. De Volendamse visboer, of zijn dochter, houdt niet zo van dure woorden: ‘Visdippie erbij?’, bedoelend op het plastic bakje ravigotesaus dat al in zijn hand boven het plastic tasje bungelt. ‘Ja lekker man, en doe ook maar een bommetje, beetje grote graag’, luidt steevast mijn antwoord.

Ik sta in mijn visschuurtje, ik staar naar bossen hengels, tientallen ogen staren terug. De karperhengels staan voorop, rechts daarvan diverse witvishengels. Palingstokjes, shadhengeltjes, doodaaspoken. Aan carbon geen gebrek in mijn tochtige mancave zonder barkruk. Verder naar achteren staan Curverkratten, vol met dobbers, haken, dreggen, lijnen en kunstaas, veel kunstaas. Voor een vermogen aan dood rubber, hout en kunststof ligt te wachten om gesloopt te worden door een boze snoekenbek. Ik staar.

Op Facebook vliegen de varkens mij om de oren, de superlatieven zijn niet van de lucht. Hengels lijken vaker krom dan recht te staan. Die van mij staan tegen een stenen muurtje in de tuin, wel netjes omtimmert met een houten hokje. Ze staan scheef maar zijn recht, het krakend geluid van krom carbon is een echo uit een grijs verleden. Ik schroef het deksel van een zuurkoolvat, de geur van zwaar gistende tijgernoten komt mij tegemoet, ik duw de dikke witte drab met een ouwe snoekbaarsdobber aan de kant en pluk er ééntje uit mijn homemade moonshine, ‘krak’, zegt het nootje in mijn mond, superkrokant! Even laait er enthousiasme op. Dan begint de timer op mijn telefoon te piepen, de kibbeling in de oven is klaar.

 

Een zure bom snijd ik nooit in reepjes, ik neem er het liefst gewoon een grote hap van. Eerst buigt de bom mee, maar als de druk toeneemt geeft-ie het op en worden mijn papillen gewassen in fris zuur en slappe pitjes. De Ravigotesaus is nooit genoeg, de laatste stukjes kibbeling eet ik naturel. Het is lekker, maar het smaakt me niet. Ik wil vissen, maar ik heb geen zin. Waar het aan ligt? Ik weet het niet. Ik zit in een visdip. De tweede helft van de zure bom maakt veel goed.